Aafschied van eine feine miensj
Vandaag heeft de wereld afscheid moeten nemen van ‘eine feine miensj’, Bèr Vanmontfort, onze kantinebeheerder, geweldige chefkok en peetvader van Bèrke, is vroeg in de ochtend van ons heen gegaan. Zijn lange strijd is gestreden, nu heeft hij eindelijk rust. We zullen je missen Bèr, we zullen je missen, rust zacht.
Is er meer tussen hemel en aarde? Er is meer tussen hemel en aarde!
Bij de ongelovigen liep ik voorop, maar door het eerst zien dan geloven principe heb ik toch mijn mening bij moeten stellen, er zijn gewoon onverklaarbare dingen, nu accepteer ik dat. Vandaag bezochten wij een lieve vriendin die op een heel ander niveau contact heeft met dieren dan wij normaal gewend zijn. Zij is ook degene die ervoor zorgde dat onze Bèrke jaren geleden het licht in zijn ogen terug kreeg terwijl de medische wereld niets meer kon doen toen hij blind werd. Dit keer namen we ons kleine vlekje mee, onze Harieke is een op en top nerveuze energiebundel die het liefst (ik schreef het al eerder) als kangoeroejong zijn tijd zou slijten veilig weggedoken in de buidel van zijn moeder (of baasjes, vooruit dan maar) om van daaruit de wereld te bekijken. Hij is altijd direct bij je, niet weg te slaan, moet altijd fysiek contact zoeken, is heel onzeker en de zenuwen gieren door zijn lijf, het staat altijd gespannen. Ook aan een normale portie voer heeft hij niet genoeg want ook zijn stofwisseling is sneller waardoor hij eerder mager lijkt dan ‘aan de maat’. Ergens hadden we zelf het idee dat hij een geestelijke handicap heeft en we wilden weten of hij gevaar zou gaan opleveren voor zichzelf en zijn omgeving, dat zou betekenen dat we ergens in de toekomst een hele zware beslissing zouden moeten nemen. best wel somber gestemd gingen wij dus op pad richting het Antwerpse om hem op de werkbank te leggen. Al vrij snel kwam de oorzaak boven water: enorme verlatingsangst, gedreven door een trauma dat hij in zijn prille jeugd heeft opgelopen. Ooit is hij als hele kleine puppy wakker geworden en was hij helemaal alleen, zijn moeder was er niet en zijn broertjes en zusjes ook niet en dat was voor hem een dermate traumatische ervaring dat die bepalend is geworden voor zijn gedrag. Het kan best dat het alleen zijn maar een minuutje is geweest en de rest van het nest maar op een paar meter verwijderd was maar het heeft hem voor zijn leven getekend. Hij is in zijn geestelijke groei dan ook wat achter gebleven omdat het trauma allesoverheersend was, niet alleen willen/kunnen zijn, altijd maar aandacht vragen en contact zoeken neem al zijn tijd in beslag, hij is net een druk kind. Na een vrij lange sessie waarin op een heel ander niveau met hem ‘gepraat’ is mocht hij nog een kwartiertje met Joy in de tuin ravotten, dat was weer even schrikken, zo’n jong golden retriever is toch wel heel erg snel, binnen de kortste keren hingen beide tongen bijna tot op de grond en zijn ze er maar lekker bij gaan liggen. Blij met de conclusie zijn we weer naar huis gereden, klein Harieke is in een diep tevreden slaap gevallen die hij thuis heeft voortgezet. Onderweg hebben we nog een afsteker gemaakt naar onze vriend Chris de benchkoning om de afzetting voor om de Primo op te halen zodat onze 2 kunstzinnige vrienden er niet hun tanden in kunnen zetten. Dank aan Chantal die Harieke’s probleem onder woorden heeft weten te brengen, nu weten we wat er gedaan moet worden en gaan we volop aan de slag, Harieke moet maar eens groot worden, hij kan niet zijn hele leven puppy blijven. Over een paar maanden gaan we nog eens terug voor een vervolgsessie om te kijken of vlekkemans zijn hoofd er dan beter aan toe is.
Neem effe de bestelling op
Jazeker, als zytholoog moet je ook netjes de bestelling kunnen opnemen en een bier kunnen presenteren, vanavond dus oefenen oefenen oefenen om het goed te kunnen doen. Vandaag onder leiding van onze leermeester Paul Maes. We tappen vandaag 2 pilsjes, een luxe bier uit de fles en een degustatiebier, alles netjes volgens de regels zoals het hoort. Dat het niet makkelijk is bewees onze cafébaas Pirelli die al vaak aan tapwedstrijden heeft meegedaan. Hij gaf ons een instructie zoals het op wedstrijden gaan en die in de pas liep met de instructies van Paul, helaas maakte zelfs hij 3 kleine foutjes. Het is niet zo makkelijk als het lijkt. Werkgebied schoonmaken en voorbereiden, pils aansluiten en de tap op druk brengen en het water uit de leidingen spoelen. De spoelbakken vullen, poetsmiddelen klaar zetten etc etc. Daar gaan we dan, goedenavond heren, wat mag het zijn? Terwijl je de bestelling aan tafel opneemt veeg je de tafel schoon met een vochtige doek, daarna ga je terug naar je werkplek en begin je: glazen spoelen en eerst 2 pilsjes tappen, direct afschuimen, even met het kontje dippen in het water en klaar zetten op je dienblad. Daarna het luxe pils, zelfde ritueel, even afspoelen door de bodem van het glas door de het water te halen en als laatste het degustatiebier klaar zetten, in dit geval een St. Gummarus tripel, een heerlijk bier. Oeps, niet afwijken Braunie, opletten. Naar de tafel, de pintjes serveren met etiket altijd naar de klant toe, ook de viltjes, daarna het luxe pils inclusief het flesje zodat de klant dit nog kan lezen en als laatste de tripel, deze wordt aan tafel uitgeschonken voor de klant. Daarna terug naar je werkplek en zorgen dat je klaar staat om een nieuwe bestelling op te nemen.
Vrij standaard caféwerk zul je zeggen, alleen maakt de zytholoog er natuurlijk een hele show van en is hij pietlutterig over zo’n beetje alles. De flesjes moeten afgeveegd worden, de glazen moet goed schoon zijn en gemireerd worden, er moet precies goed getapt worden zodat je schuimkraag ook het juiste volume heeft. Praktijkexamen op 1 juni, ben benieuwd, ik gooide vanavond al een pint om en daar stootte ik nog een glas van de bar, goed bezig die jongen, geef hem nog maar een pintje! Volgende week nog maar een avond oefenen, nu kan het nog.
Primo……….wat is ie groot!
Even voor 11 uur stak de Caddy zijn kontje de oprit op en ziedaar, hij stond vol met zegge en schrijve 1 (één) BBQ. Niet een Webertje of een kogel bbq’tje maar een 92 kg zware Primo XL in, netjes op een pallet. Erbij hoorde ook nog de speciale tafel en nog wat losse onderdelen en 2 grote zakken professionele houtskool, zo, die Brauns kan fikkie stoken de komende tijd. Je begrijpt hem natuurlijk al, als zo’n Caddy er vol mee staat is het geen kleintje! En dat is het dan ook niet, de Primo XL 400 is een giga keramische kookpot (met een werkoppervalk van 2600 vierkante centimeter kun je er gemakkelijk 20 steaks op kwijt) waar je op en in kunt koken, bakken, grillen, stofzuigen, koffie maken maar vooral: lekker langzaam koken, slow cooking, je vlees urenlang heel langzaam garen en lekker maken, steeds weer opnieuw overgieten met wat saus, dat wordt hem in ons geval, langzaam aan koken, slow cooking, that’s a great way of life! Denk dat we tegen het einde van de week al eens beginnen met wat ribbetjes te garen, jammie!! Wel nog even Braunie’s home made sweet’n tangy firy zesty BBQ saus in elkaar draaien. Komt goed!
Smokin’ !!
BBQ wedstrijd in Hasselt, natuurlijk steken wij daar onze neus binnen om te snuiven en te proeven, vooral proeven haha. We moeten natuurlijk nog veel leren voor als de Primo komt (maar da’s een ander verhaal) dat zei ik al. Bert, Angelique en Steve waren er ook om te neuzen, te snuiven en te proeven. Bert wil inschrijven voor de BBQ wedstrijd in Waldfeucht in augustus en Angelique vindt dat ik maar lid moet worden van het BBQ clubje, vanwege mijn bierkennis?? Woehahaha!!
Later in de middag weer bij Kong op de werkbank geklommen om mijn geteisterde body te laten kneden, oef, wat doet dat goed. En in de avond voorbereidend werk gedaan voor de Primo, plekje klaar gemaakt in afwachting van de levering.
Smart naar huis, Marco weer thuis
Marco is weer thuis, een dagje vertroeteld door de garage, voorzien van een verse software update, vloeistoffen, remmen, filters en nog wat kleinigheidjes, hij loopt weer als een zonnetje.
Afscheid van Marco
Boehoe, Marco had heimwee naar Mercedes en meldde dat netjes in het display. Vandaag dus maar een dagje op verplaatsing naar Heinsberg en omgeruild voor iets kleiners……veel kleiner……..een Smart, hahaha. Wat een geinig autootje is dat geworden, je zit er heel ruim in, plek zat voorin! Totdat je je hoofd omdraait en met je neus tegen de achterruit aan kijkt, oei, hij is toch wel klein. Dat blijkt ook op de oprit, er passen er precies 2 op terwijl Marco in zijn eentje de hele oprit in beslag neemt. Enfin, met Smarty wat door 046 heen en weer gereden en in de avond nog even op en af naar Tegelen, dankzij de oplettendheid van collega Karst op Schiphol zijn we nu een bbq hoes rijker. Een mooie tuut voor over de Primo (maar da’s weer een ander verhaal). Laat die meneer van marktplaats nu toch precies 3 huizen naast Wil wonen dus die hebben we ook nog de stuipen op het lijf kunnen jagen door ineens voor de deur te staan voor een bakje koffie. Was een gezellig bliksembezoekje.
Lang weekend kamperen! Heerlijk!!
En dan komt er vandaag weer een einde aan een heerlijk weekendje weg met een clubje uiterst gezellige levensgenieters. Afgelopen donderdag alles beginnen klaar te zetten om naar de camping te gaan. Wat zeg je? De camping? Jazeker, we gaan weer een weekendje kamperen. Nou ja, ikke dan, Gina is niet zo tenterig, daar wordt ze krenterig van dus zij krijgt de pipowagen. Ded hondjes hielden alles argwanend in de gaten maar werden nog niet nerveus, die voelen prima of je aan het inpakken bent om weg te gaan of maar gewoon aan het inpakken. Het verhaal werd de volgende ochtend een stuk dramatischer, ze waren niet meer uit de bus te krijgen, zodra de poort en de bus open gingen sprongen ze erin en klauwden zich vast in de vloerbedekking, zo, ons krijg je er niet meer uit! Sorry jongens, jullie moeten er toch weer uit, baasje gaat eerst een keer lossen op de camping en komt dan terug om jullie op te halen. Zo gezegd zo gedaan, even na de middag stonden we met ons hele hebben en houwen naast de pipowagen. Niet lang erna arriveerden Ron en Ria ook uit Purmerend en er werd eerst bier geschonken, het weekend was tenslotte begonnen nietwaar.
Praktijkexamen zythologie
Hahaha, zo wil ik al mijn examens wel doen hoor. De tafels waren mooi gedekt en we kregen van onze 3 koks een heerlijk driegangenmenu voorgeschoteld, een vissig voorgerecht, een varkenshaasje als hoofdgerecht en als toetje iets van deeg met kaas en nog wat raar spul erin. En ernaast natuurlijk de vragenlijsten. Het bleek uiteindelijk toch weer een hele kluif, ze maken het ons niet makkelijk hoor. Ik zeg het vorige week nog, jullie denken dat het alleen maar vreten en zuipen is maar dat is helemaal niet zo. Als je heel sec bekijkt dan is het eigenlijk niet eens meer leuk. Huh? Wat zegt die Brauns nu weer? Weet je, als je er ‘professioneel’ mee aan de slag gaat dan kun je nooit meer zeggen: ‘hmm, lekker pintje’. Je proeft iets en dan ga je gelijk ontleden, wat zit erin, ik proef gebrande hop, kaneel, koriander etc etc. Doordat je nu hebt geleerd om onderscheid te maken tussen de subtiele smaken kun je niet meer gewoon van een biertje genieten. Aan de andere kant is het natuurlijk altijd weer een uitdaging om iets te proeven en vooral met anderen te testen om dan de smaken naast elkaar te leggen. Maar al met al is het een geweldige cursus, ik hoop dan ook van harte dat ik ga slagen en de titel ‘zytholoog’ mag gaan dragen. Ach, als je hem hebt dan begint het eigenlijk pas, dan moet je je kennis uitbreiden. Lichtpuntje: ik heb mijn eerste opdracht al binnen om voor een groep mensen bij een menu de passende bieren te zoeken en die dan uit te schenken met een verhaal erbij. Goed hè?
Lang leve de koningen
Koningsdag, en niet alleen voor onze Nederlandse koning, nee nee, ook de koning van Holtum gaf zijn eerste akte de présence, het kersverse koningspaar van schutterij Martinus voor het eerst in het openbaar. Ze zagen er prachtig uit en zelfs de burgemeester was gekomen om hen te feliciteren. Lekker koffie gedronken bij Twan in de Aezel, daarna een spurt getrokken ‘het Belsj’ om een nieuwe schutting uit te kiezen. De onze staat nu al zo’n 15 jaar en het is allemaal een beetje wankel aan het worden, tijd voor vernieuwing dus. Eigenlijk had dat al een paar jaar geleden moeten gebeuren maar ja, geen tijd, geen zin, geen geld, geen zin, geen zin, geen zin……..voel je hem? ’s Middags nog even in de boeken gedoken ter voorbereiding op weer een examen zythologie.
eb832 
Recente reacties