Nat Art

In 2012 kreeg ik van Gina een tattoo cadeau, een portret van mijn grote gevlekte vriend Bèrke. Ik liet hem zetten maar later bleek toch dat de gelijkenis te wensen over liet. Dus wat doe je dan? Je bent ineens in de markt voor een makeover, uhh….cover-up heet dat, haha. Op naar Martin en Natascha van www.nat-artstudio.nl, we hebben daar al veel werk van gezien, absolute topklasse. We schrijven maart 2015, de wachttijd is ongeveer een half jaar, geen probleem. We hebben wat foto’s van ons oude vlekje doorgezet en jawel, het antwoord was ‘dat kunnen we’. Maart en de volgende maanden gingen voorbij, het werd september en oktober, vandaag kwam ik er langs en zie daar, het echtpaar was buiten hout aan het hakken voor de open haard. In de ankers, een mooie gelegenheid om eens even te babbelen. Aan de ene kant ben ik nu blij, aan de andere kant vraag ik me af of ik genoeg rug heb. Na wat geblader in de agenda kan ik in november 2 dagen achter elkaar terecht en in december nog 1 dag om het af te werken. In mijn onwetendheid en gelet op het feit dat de bestaande tekening binnen een uurtje of 3 gezet was vroeg ik ‘hoe laat’ en hoe lang ging duren……………….de hele dag dus, om 09.30 uur beginnen tot einde middag, 2 dagen achter elkaar en dan nog een hele dag in december. Ben benieuwd!

Advertentie

De brief

Eindelijk, het duurt altijd eventjes voordat de resultaten door de geoliede machine van Syntra zijn gelopen maar uiteindelijk is daar resultaat! Braunie plande heel zorgvuldig een vakantie in februari, toen stond er niets van belang op de Syntra kalender. Helaas, kort voor de vakantie in Dubai en Abu Dhabi kregen we te horen dat die bewuste datum in februari in het teken stond van een examen, een belangrijk examen zelfs, het was pompen of verzuipen voor de titel ‘zytholoog’. Braunie lekker in het Midden Oosten dus, inhalen was de boodschap, gelukkig kan dat bij onze Hasseltse club. Zo gezegd zo gedaan, eind augustus verlof genomen en 4 dagen lang (tussen het bier drinken en Primo slow cooking door) gestudeerd, gestudeerd en nog eens gestudeerd, ik kende het hele boek zo goed als van buiten. Dinsdag 25 augustus was het zover, het kan ook maandag de 17^e of de 24^e geweest zijn, maakt verder ook niet uit, Brauns dook in de lijsten van het examen en leverde het na een uurtje peentjes te hebben gezweet in. Oef, zelf had hij het idee dat het wel snor zat, hij wist het antwoord op de meeste vragen, ook Andy, de leraar en examencommissie knikte bevestigend dat het wel goed zat. Oef, twee jaar studie zat erop, de titel was binnen, of zo goed als. De dagen gingen voorbij, het werden weken, de brievenbus bleef leeg, nou ja, behalve de normale troep en rekeningen dan, maar het logo van Syntra zat er nergens tussen. Weken werden maanden, Brauns is redelijk geduldig maar half oktober werd het zelfs hem teveel, in de pen en in de telefoon geklommen, ‘zeg Syntra, hoe zit dat nu?’. Bla bla bla, geen antwoord, wel antwoord, punten niet binnen! Wat?? Shit, het zal niet waar  zijn hè? Mails, sms berichten, rooksignalen, postduif, tante Pos, het mocht niet baten, de leraar was in geen velden of wegen te bekennen! Maar Braunie zou Braunie niet zijn als hij niet alles op alles zou zetten, na wat graaf- en spitwerk was de leraar boven water en de gegevens vrij gegeven.  E voila, de punten zijn binnen, Braunie is geslaagd, over het jaar genomen een gemiddelde van een 7.8, niet slecht toch? eindelijk mag hij de titel ‘zytholoog’ officieel opplakken, in Begië een officieel erkende beroepsopleiding, een vakmens dus. Maar ja, met bier drinken heeft voor zover ik weet nog niemand in zijn onderhoud kunnen voorzien dus ik blijf nog maar even aan ploeteren als luchtvrachtexpediteur, ook zo’n term waar veel mensen nog nooit van gehoord hebben, alhoewel ik er al meer dan 29 jaar mijn boterham mee verdien.

Eind goed, al goed, Eric Brauns, zytholoog, specialist op het gebied van bier en alles wat ermee te maken heeft. Proost!

Gewoon een hamburger

Op een maandagavond gewoon een hamburgertje eten, moet kunnen toch?

Plofkip

We zullen en moeten dit jaar nog een plofkip maken! Beercan chicken, beerbutt chicken, kip op een blikkie bier voorzien van wat kruiden en knoflook. Je zet hem in de rub, drapeert er wat lapjes spek overheen, parkeert hem op de Primo en je laat hem een uurtje gaan. Halverwege insauzen met je favorieten bbq saus, elk half uur herhalen, het laatste half uurtje je piepers, natuurlijk ook gerubt en van een laagje spek voorzien, erbij, de laatste keer saus met een beetje honing voor de perfecte ‘glaze’ en aanvallen maar!

Uhh….watskebeurt?

Klaarblijkelijk hebben Edje en ik gisteravond een deal gemaakt om vandaag een lekker schnitzeltje te gaan snavelen, dan moeten we dat maar doen hè. Is ook hard nodig ook.

Reunie EWW

Na een paar keer opschuiven was er vandaag de jaarlijkse reunie van de Emery collega’s. Het was slechts een klein groepje, velen waren afwezig wegens ziek, zwak, misselijk of andere perikelen, neemt niet weg dat het een gezellige avond werd totdat René het slot rond 1 uur op de poort gooide. Niet getreurd, bij de Aezel was het ook nog gezellig dus daar zijn we ook nog even naar binnen gedoken. De rest is een troebele herinnering.

De (k)luchthaven, dinsdag de 13e

Voor de zomer, in april, meldden we aan onze huurbaas dat een aantal screens kapot waren en we deze graag voor de zomer vervangen zouden zien. Komt goed jongen, komt goed. Het kwam dus helemaal niet goed, de zomer kwam en ging weer maar we zitten nog steeds met kapotte screens. Vorige week kwam het verlossende woord, er wordt vandaag zonwerende folie tegen onze ruiten geplakt, vele malen goedkoper dan nieuwe screens (alhoewel mij dat eigenlijk ontgaat, 2 lapjes stof vervangen is duurder dan 40 ramen afplakken met folie, maar ja, wie ben ik). Dus niet, de man met zijn hoogwerker heeft een uurtje of 2 staan blauwbekken in 4 graden, toen gooide hij de handdoek, de folie bleef niet plakken. Ja, duh, dat hadden we al voorspeld voor hij begon. Ok, we wachten tot hij terug komt, als het warmer is, misschien volgend jaar tegen de zomer?

Sateh

Angelo deed zijn werk weer precies zoals dat van hem verwacht wordt, de kooltjes waren al gauw heet en het vlees ging erop om te garen. Zaterdags al de voorbereidingen getroffen, verse kroepoek en emping gebakken, zondag lekker snavelen maar.

De honden hadden inmiddels het idee opgevat om wat meer tijd van het baasje te verlangen en alweer een keer korte metten gemaakt met een paar werkhandschoenen, bedankt jongens, de hint is duidelijk, kom we gaan lekker wandelen.

Bèrke

Jazeker, Braunie met Bèr op de foto, de peetvader van Bèrke, hij is inmiddels ook alweer een jaartje ouder maar weert zich nog kranig, altijd in de weer met zijn voetbal, Genk, Ophoven, Boorsem, overal vindt je hem bezig maar Ophoven, dat is toch zijn vaste honk. Samen poseren we voor het bord van de hondenschool.