Afscheid / farewell

Deze week nam ik afscheid van 2 bijzondere vrouwen in mijn leven, vandaag van mijn moeder en gisteren van de vrouw die in de jaren 70 en in de periode die ik bij de marine was gestationeerd in Den Helder als een tweede moeder voor mij was. Dag mam, dag tante Jeanne, bedankt voor alles, rust zacht. Heel hartelijk bedankt iedereen voor de vele berichten van medeleven de afgelopen dagen.

This week I bid the last farewell to 2 remarkable women in my life, today to my mom, yesterday to the woman that was like a second mother to me back in the 70’s and during my time with the Navy. Bye mom, bye aunty Jeanne, thanks for everything, rest in peace. Thank you everyone for your kind messages these past few days.

Advertentie

Dag mam, rust zacht

Op een zomerse avond in juli werd je onwel, dat deed je in het ziekenhuis belanden. Na een dag of 5 van onderzoeken en testen mocht je weer naar huis, de diagnose was verpletterend, je kreeg nog 6 maanden tot een jaar. Pap zou voor je zorgen tot het niet meer ging maar hij kreeg begin augustus een 2e hersenbloeding en kwam ook weer in het ziekenhuis terecht. Intussen vrat die verschrikkelijke ziekte aan je en je kwam in het hospice terecht waar we je in slechts een paar weken tijd snel achteruit zagen gaan. Vannacht was het zover, je was klaar met vechten. Dag mam, bedankt voor alles, rust zacht.

On a warm summer evening in July you didn’t feel good which ended you up in hospital. After 5 days of examinations and tests you got to go home, the outcome was devastating, you had 6 months to a year. Dad was going to take care of you until you could not be cared for at home anymore but he had his second stroke at the beginning of August which in turn ended him up in hospital. In the meantime that terrible disease chewed you up bit by bit, you moved to a hospice where in the last few weeks we saw you deteriorate quickly. This morning you were done fighting. Bye mom, thank you for everything, Rest in peace.

Emery reünie 2014

Zo, ook de 2^e reunie van de Emery Worldwide Maastricht crew tussen 1985-1992 was een daverend succes, we waren uiteindelijk met zijn eenentwintigen, da’s al bijna het dubbele van vorig jaar. Volgend jaar proberen we echt iedereen erbij te betrekken en er nog een paar coryfeeën bij te halen. Tot het volgend jaar collega’s, het was weer gezellig!

Michelle en Tom’s Bruiloft

Foto’s staan hier: Michelle & Tom’s wedding

Zo, we zijn er even tussenuit gepiept, het waren een moeilijke anderhalve week, maar dat is een heel ander verhaal, een verhaal op zich eigenlijk, en het gaat nog steeds verder. Komen we nog op terug. In ieder geval zijn we al maanden geleden door Michelle gevraagd of we naar de bruiloft wilden komen, natuurlijk willen we dat. Alles geregeld, een tripje met de ferry, een leuke B&B gevonden en de honden geboekt bij Frank voor een paar dagen. Helaas werd er roet in het eten gegooid (dat is dat andere verhaal) en moesten we op het laatste moment de hele zaak cancellen en vertellen dat we toch niet naar de bruiloft konden komen. Jammer jammer jammer.

En toen was er ineens afgelopen dinsdag dat lichtpuntje aan het einde van de tunnel, nog maar keer goed nagedacht en de knoop door gehakt, WE GAAN!

Donderdagochtend volgens goede traditie alles in de bus gelanceerd, de honden zaten er al lang en breed in, die beginnen zodra we met spullen heen en weer lopen al helemaal nerveus te worden en zodra ze hun kans schoon zien dan kruipen ze al lekker in de bus, dan kunnen zij tenminste niet vergeten worden. De boys weggebracht en de neus van Marco richting westen gezet, op naar Duinkerken! Even voorbij Gent doken we in Nevele de snelweg af voor de lunch die we in een klein dorpje dat eindigt op ‘gem’ genoten, daarna goten we in Nieuwpoort de tank nog tot aan de rand vol en rond de klok van drieën stonden we weer in de rij voor de veerboot. Jazeker, veerboot, die tunnel is wel leuk en snel als je haast hebt maar wij steken het verschil van meer dan 100 pop liever in onze eigen pocket. Gina vertrok direct nadat we aan dek waren om rondjes te trekken, maar dat werden hele korte rondjes, zo’n veerpont is een stuk kleiner dan een cruiseschip, haha, ik zag haar dan ook om de 2 minuten alweer voorbij schieten. Is er verder nog wat te beleven op zo’n boot? Neuh, niks aan. Lekker in het zonnetje zitten en de oogjes een half uurtje dichtknijpen dan maar. Vanuit Dover koers gezet richting London, want daar gaat het allemaal gebeuren in het weekend. We zijn ingekwartierd in East Grinstead, een dorpje in de buurt van Gatwick, in een koddige B&B in een doodlopend straatje, helemaal boven in het torentje, lekker rustig. Een korte wandeling bracht ons naar de Ship Inn waar we een drankje genoten en een kleinigheid van de kaart bestelden. Later op de avond schoten we nog even naar Crawley om de Berry’s een knuffel te geven en de boodschappen af te leveren, die man kan weer een paar dagen genieten van Limburgs bier, hahaha. Moe en tevreden hebben we ons teruggetrokken in ons torentje voor een heerlijke nachtrust.

De nacht was lang, we hebben heerlijk geslapen totdat de buurman vanochtend de kettingzaag tot leven riep, en ons natuurlijk ook, oef, wat een k*tgeluid, ik hoor liever de wekker, nou ja, ik hoor de wekker liever niet maar als ik moet kiezen doe dan maar de wekker. Die speelt elke morgen een prachtig intro, natuurlijk het geweldige gitaarstukje Cliffs of Dover, zie ook een van mijn vorige posts, da’s elke dag lekker wakker worden. Niks watjesmuziek, gewoon rammen ’s ochtends, laat die gitaar maar janken!

Stap 2, opstaan en douchen. Hahaha, ik zei toch al dat de B&B best wel koddig was, nou, ik moet al zijwaarts door de smalle deur, als je niet beter weet lijkt het net de muurkast, maar ach, verder valt het wel mee. Tot je onder de douche stapt, weer een stapje terug in de tijd, buiten in de regen wordt je sneller nat dan hier onder de douche, dus deze Boeddha body had even nodig om helemaal nat te worden. Maar het is allemaal gelukt hoor, goed je best doen en je bent weer helemaal spik en span. En dan die 2 kranen, om gek van te worden, waarom is dat toch? Elke keer als ik in Engeland of Schotland kom verbaas ik me er weer over, wat is dat toch met aparte kranen voor koud en warm water? Ik heb het aan een loodgieter gevraagd maar die had het antwoord ook niet. Zijn vrouw wel: de wasbakken die ze verkopen hebben 2 gaten voor kranen……duh……ik word gek!

Zo’n Engels ontbijt met vettige worst en geplofte tomaat in een badje van olie hebben we vandaag over geslagen, morgen toch wel en eigenlijk hoeft het helemaal niet, haha, we kennen met ongezond ook grenzen. Yoghurt voor Gina en een energiereep voor de schrijver, that’s is for this morning. We hebben nog wat aan gesukkeld en rond de middag zijn we de buitenlucht in getrokken. Onze Marco kreeg vandaag een rustdag, we maakten een wandeling door East Grinstead en vonden het station waar we een budgetkaartje scoorden om naar Londen te gaan, Gina wilde zo graag naar Harrods om er wat rond te neuzen. Ons kaartje was geldig voor de hele dag treinen, bussen een metro-en (hoe schrijf je dat?) en daar hebben we ook goed gebruik van gemaakt. Met de trein drie kwartier naar Londen, daarna met de metro van hot naar her en tussendoor ook nog even met de bus geweest, zo maak je optimaal gebruik van je eendagsabonnement. Lekker geluncht, daarna naar Harrods, van boven naar beneden alles bekeken maar heeeeeel lang in de gastronomie blijven hangen, een Mekka voor mensen die eten en drinken waarderen, je kunt het zo gek niet bedenken of je vindt het. Alleen de prijzen hè, die zijn ook echt Harrods, je zult weten dat je in een exclusieve winkel bent. Je hebt er 3 soorten klanten, 1) de toeristen, 2) de ‘gewone’ mensen die zich iets extra’s gunnen en 3) de rijken der aarde die zich door hun chauffeur laten afzetten, mensen vooral van Midden Oosterse afkomst die hoogstwaarschijnlijk nooit op een bankafschrift hoeven kijken of er nog genoeg op de rekening staat om te kunnen pinnen en zich gewoon alles kunnen permitteren dat er verkocht wordt. schilderijtje? 28000 pop. Nieuw klokje? 11000 pop. Ik had het gore lef om te kijken of ik een mooie nieuwe stropdas kon vinden, dat lukte prima……….189 pond, no thanks. Buiten nog even wat plaatjes geschoten van wat er allemaal voor de deur staat, met of zonder chauffeur. Rolls Royce, Bentley, Mercedes, Range Rover, Maserati, Ferrari, je kunt het zo gek niet bedenken of het staat er of rijdt voorbij. De 2 witte Rollsen uit de Emiraten hadden kenteken 5555 & 55555, de Ferrari kwam uit Koeweit en de Mustang uit Qatar, dat zeg ik, de rijken der aarde. We hebben het snel achter ons gelaten en een wandeling gemaakt door Kensington waarna we tegen een bordje calamari aan liepen, lekkerrrrr! Na het eten en een lekkere koffie nog even een uurtje in Hyde Park gezeten, lekker uitbuiken en genieten, daarna de trein terug genomen vanaf Victoria Station naar East Grinstead waar we nog even een slaapmutsje dronken in de Ship Inn, onze nieuwe stamkroeg. Samenvattend: dag 2 , lekker even afschakelen en niks doen, gewoon niks, lekker rondbanjeren en genieten de dingen om je heen. Morgen, morgen moet we strak in het pak naar de bruiloft, onze eerste bruiloft in Engeland, ook hier is alles anders, ben benieuwd.

Zaterdag, de grote dag! We hebben lekker uitgeslapen, een lekkere brunch genoten in de pub om de hoek, om ons daarna in het gareel te gooien voor de festiviteiten. Pak aan, das om, jaja, zo gaat dat hier, het had niet veel gescheeld of het was een feestje met een lange jas en hoge hoed geworden, oef, dan had iedereen zeker iets te lachen gehad als ik zo op de foto was gegaan. Gelukkig dan maar dat het dit keer goed af liep en we alleen maar strak in het pak hoefden. Rond half twee waren we bij het kerkje, een heel klein kerkje in Crawly, de 4e oudste kerk van Engeland de oudste die nonstop in bedrijf is. Zo, dat was weer een stukje geschiedenisles. Het bruidspaar zag er prachtig uit, het was een leuke ceremonie, de vicar was best wel gemoedelijk en joviaal, dat is altijd wel leuk in een kerk ipv dat stijve gedoe. Na de ceremonie door naar Glen Farms, het ouderlijk huis van Tom waar de festiviteiten plaats zouden vinden. Het weer was heerlijk, we hebben de hele middag in de tuin gezeten en zijn daarna naar de tent verhuisd voor het eten. Na het eten ging alle remmen los en het werd een supergezellig feest. Even na middernacht hebben de handdoek moeten gooien, we hebben opa en oma nog naar hun hotel gebracht en waren blij ons stulpje ook weer terug te vinden. Moe, kapot en afgemat zijn we in ons mandje gevallen, nee dat mooie mandje van Fendi bij Harrods maar onze verenmatras bij ome Brian en tante Aileen van het B&B. Truste wereld, wij zijn klaar en gaan een uurtje liggen fermenteren. De plaatjes spreken boekdelen, toch?

Zondag………………oef……….de wekker ging………….snooze………………….en nog een keer………….en nog een keer………………en toen opnieuw ingesteld op later……….een uurtje of 2 later. Uiteindelijk toch maar eruit gekropen en de poetsvrouw afgepoeierd, nee, je hoeft niet te poetsen vandaag, geef maar een setje nieuwe handdoeken en dan is het goed, doei doei, fijne zondag, nou rot maar op. Inmiddels was het net na de middag toen we buiten kwamen, lekker, het regende…..duh, kunnen we hebben. Op naar Crawley, weer over die veldweg langs bomen en velden, daar aangekomen even naar de ASDA boodschappen doen, onze neus binnen gestoken bij Morrison, was ook niks, de Tesco hebben we links laten liggen, die is te duur en Sainsbury’s doen we morgen wel voor we vertrekken. Daarna terug om het dorpje nog even te verkennen, een plons koffie erin gemiept bij Costa, een stadswandeling, nou ja, dorpswandeling gemaakt en onze vermoeide botten in een hoekje op de bank gegooid in een kroeg, de Dorset Arms. Happy hour, joepie!

Na happy hour teruggestiefeld naar tante Brian en oom Aileen….uh….andersom….om ons een beetje op te kalefateren voor het diner. Niet veel poespas, gewoon een schoon hemd zonder biervlekken, hahaha. En weer terug naar het dorp, we hadden nog een pub op het oog die een goeie kaart had, helaas bleek toen we helemaal geinstalleerd klaar zaten dat ze geen warm eten meer serveerden, zelfs geen koud eten. Jammer, we hadden ons er eigenlijk een beetje op verheugd. Niet getreurd echter, terug naar de Dorset Arms, ff vragen en ja hoor, de keuken was nog open. Doe dan maar weer een drankje zodat we alvast iets in onze maag hebben. Gina volop aan de Pimm’s, ze heeft weer iets nieuws ontdekt. Braunie is redelijk standvastig en houdt het bij bier, moet ook wel, moet goed oefenen van de meester, volgende maand beginnen de lessen weer. Na het eten nog een drankje hebben we de aftocht geblazen om onze kamer weer een beetje op orde te brengen en al wat zaken klaar te maken voor de thuisreis. Ja, geef ons een minuutje of 10 en een hotelkamer ziet eruit of hij door vreemden overhoop gehaald is, hahaha, maar we zijn gelukkig niet de enigen, velen herkennen dit en zitten nu tijdens het lezen zachtjes met het hoofd te knikken. Betrapt! De avond kwam tot een einde en we trokken nog een keer de dekens over ons heen. Morgen weer in onze eigen waterplons, lekker!

Maandag: morning all, time to pack up and go home. Busje weer volgeladen met spullekes, afscheid genomen en voor een echt Engels ontbijtje een paar straten verderop aan tafel gaan zitten. Apart concept, je zoekt een tafel, daar ligt het menu, als je weet wat je wilt bestellen loop je naar de bar, ratelt het daar op, betaalt je rekening en gaat terug naar je tafeltje. Ooit komt het eten er dan aan en als je klaar bent vertrek je gewoon. Apart maar het werkt goed, is trouwens op meer plaatsen zo. Nog even naar Sainsbury’s om de boodschappen te doen voordat we weer over de bospaden en veldwegen richting Dover vertrokken. Een dik uur raggen en we stonden alweer in de rij voor de veerboot, tjonge, wat gaat dat allemaal snel. De boot vertrok op tijd, Gina natuurlijk weer rondjes draaien over het schip om fit te blijven, wederom klein rondjes maar ze loopt ze wel. De mensen zaten haar eigenlijk een beetje verdwaasd aan te kijken nadat ze al voor de 4e of de 5e keer was langsgekomen, die mevrouw die tikt niet helemaal lekker zeker?

In la douce France werden we er van de ferry gejaagd en mochten we weer gewoon aan de rechtse kant van de weg blijven. Inmiddels was het alweer bijna etenstijd dus wat doe je dan? Juist ja, je zoekt een fritkot. Nou ja, zoeken hoefde niet, we wilden naar het zelfde eettentje als op de heenweg, die was maandag open stond op de deur. Maar natuurlijk net niet deze maandag, er werd verbouwd, hebben wij dat weer. Dan maar naar het volgende dorpje en jawel hoor, daar vonden we zo’n etablissement tegenover het station. Na de friet stoofvleessaus met mayo en een snack verorberd te hebben lagen de laatste 200km asfalt nog voor ons om onder onze wielen door te laten glijden, even een klein beetje oponthoud tussen Gent en Brussel omdat daar iemand zijn Peugeotje in de vangrail had geparkeerd, een laatste stop in Maasmechelen om de dorst van Marco te lessen en zo kwamen we tegen 22.30 thuis aan. Busje uitpakken, douchen, een slaapmutsje en het was alweer na middernacht. De boys komen morgen pas thuis dus die hoefden niet uit, we konden gewoon lekker in ons bedje kruipen. Truste wereld, morgenochtend rinkelt de wekker weer.

Dinsdag: bah, de wekker, wat een irritant geluid! Vroeg gaan werken en na het werk de honden opgehaald en maar direct nog even door de wasstraat gejaagd want ze meurden weer een uur in de wind na zo’n logeerpartijtje. Rond 21.30 waren ze weer schoon en droog, we zijn weer compleet! Het was een lekker weekend, tot het volgende reisverslag!