Cruise 2014 – de eerste dagen
Dag 0
Hallo allemaal, daar zijn we dan! Dag 0 brak vanochtend aan, de dag van de voorbereiding, hondjes wegbrengen, koffers van zolder trekken, op ons hoofd krabben en aan de hand van een mentaal lijstje alles wat mee moet op het bed gooien. Dan shiften en nog een beetje nadenken of het wel de goeie spullen zijn en wat we toch vergeten zijn. Ja, zo gestructureerd gaan wij nu eenmaal met vakantie. Pas en creditcard, dat is eigenlijk het enige wat je nodig hebt, alles wat je vergeten hebt kopen we wel bij. Enfin, nadat het stapeltje zo’n beetje de definitieve vorm en afmetingen had zijn we begonnen met proppen, appeltje eitje, we gaan naar de zon en pakken dit keer echt alleen de hoognodige dingen in. Duikbril, snorkel en flippers het eerste in het koffer, zwemspullen erachteraan en dan nog wat luchtige kleren, de weersvooruitzichten voor zondag en maandag in Miami zijn 26 graden, daarna gaat het alleen maar verder naar het zuiden dus sjaals en mutsen kunnen op de kapstok blijven hangen. Tegen het einde van de middag even een pauze ingelast en een hapje gaan eten, daarna de definitieve verdeling gemaakt en zie daar: alles netjes ingepakt en ook nog onder 23kg gebleven, goed bezig!
Nog even over de honden, er wordt wel eens gevraagd hoe we het zo lang uithouden zonder honden, nou, ik kan je vertellen dat het nooit gemakkelijk is. Maar je moet nu eenmaal keuzes maken; we zijn het hele jaar met onze honden begaan, ze zijn nooit langer dan een uurtje of 4-5 alleen, maar op zijn tijd moeten de baasjes ook eens kunnen afschakelen. Bovendien weten we hoe goed ze het hebben op hun vakantieadres en dat is een gigantische geruststelling. Leike stormde direct na aankomst naar zijn favoriete plekje, de grote speelwei, Harieke vond het ook helemaal geweldig en was gelijk vriendjes met Frank. Ze worden weer verwend, Frank vroeg gelijk of ze ook vlees mochten hebben naast brokken, natuurlijk mag dat, doen we zelf ook. Uh, wij eten dus geen brokken, maar wel vlees, gna gna. Het afscheid was kort, je moet daar niet te lang over doen anders wordt het zo’n gezeur. Wat we wel vaak doen als we op vakantie zijn is op zoek gaan naar Newfy fokkers en die dan bezoeken, af en toe zijn het ook mensen die we al van smoelenboek kennen maar het doel is altijd om onze ‘Newfy fix’ te krijgen, even lekker knuffelen en aan onze eigen jongens denken.
Door met je verhaal Brauns, dat gezeur over die honden! Ok dan, the story continues. Alle zooi in de bus gezet, heel anders trouwens dan wanneer we met busje door Europa trekken, dan gooien we alles achter de bus op een hoop en scheppen het er met de sneeuwschop in, maar da’s een ander verhaal. Onder de beschutting van het donker, en in België tegenwoordig dus echt in het pikkedonker zo zonder snelwegverlichting, hebben wij ons door Hildegard laten leiden naar onze bedstee voor de nacht. Even terzijde, Hildegard is die Duitse dame die in onze Marco Polo woont en de aanwijzingen geeft hoe we ergens moeten komen. Nach links, nach rechts, zu weit du Depp! En nog wat van die kreten. Rond 21.30 waren we bij het Schitzelparadijs genaamd v/d Valk, ach, het is een hok voor de nacht en busje mag gratis en voor niks altijd in de parkeerkelder logeren tot we weer terug komen. Gina meldde zich netjes aan de balie en wat denk je? Of we een gratis upgrade wilden, omdat we geen ontbijt geboekt hebben. Uh? Wtf? Tja, Ollanders hè, doe mij die upgrade dan maar, hahaha. Mooie kamer in de nieuwe vleugel van het gebouw en de minibar is zelfs gratis. Goeie toko die v/d Valk in Brussel. Na een slaapmutsje zijn we moe en voldaan in slaap gevallen zoals dat zo mooi heet. De wekker is gezet!
Dag 1
Daar zijn we dan, onze eerste echte reisdag. En dat is: boring boring boring…..BOOOOOOORRRRIIINNNNGGGGGGGG!!!! opstaan, douchen onder de regendouche, wel lekker trouwens, ik hoorde al iemand zeggen ‘dat wil ik thuis ook’, inpakken en wegwezen. Met de shuttle naar de terminal, in de rij staan om de koffers af te geven en instapkaarten op te halen, daarna in de rij staan om door de beveiliging te komen, daarna in de rij staan bij Starbucks voor een plons warm water met een smaakje en daarna in de rij gaan staan om in te stappen. En zo ben je dan vanaf dat je opstaat tot je in het vliegtuig zit een kleine drie uur verder met schuifelen en aanschuiven. Eenmaal aan boord werden we erop geattendeerd dat we ‘slechts’ acht en een half uur te gaan hadden tot Newark, boring boring boring. Enig lichtpuntje was het feit dat het entertainmentsysteem een fikse upgrade had gehad en je nu zelf kunt kiezen wat en wanneer je iets wilt kijken, je kunt de wereld 3x rondvliegen dan heb je het nog niet leeg gekeken.Films, series, games, noem maar op. De keuze uit ntv 1&2 is hetzelfde gebleven, kip of pasta, ook iets dat al jaren hetzelfde is. In Newark aangekomen ging de gang door immigratie lekker snel en binnen de kortste keren hadden we onze plunjezakken weer doorgecheckt naar het zonnige Miami. Temperatuur bij aankomst in New Jersey was -4 graden, oef, en sneeuw lag er ook volop, lekker als je daarvan houdt maar geef ons toch maar een zonnetje. Tijd om de inwendige mens te verzorgen met een mandje gebakken kip en een vers burgertje van de grill, daarna aanschuiven voor het laatste stukje van onze dagbesteding vandaag. Nog 3 uurtjes verveeld in de aluminium buis zitten op weg naar Florida, maar dan wel met het vooruitzicht dat het daar tegen 7 uur ’s avonds 22 graden is, lekkerrrr!!!!!
Eenmaal in wonderful Miami aangekomen werd het leven ineens een stuk draaglijker. Lekker warm, niet meer in de rij staan, gewoon uit het vliegtuig en hopla, naar de koffer carrousel, spulletjes bij elkaar geraapt en op naar Alamo om onze huursloep op te halen. Op de vluchten van vandaag was niks meer te regelen vwb andere stoelen te regelen, bij Alamo wilden ze ons ineens wel een andere auto aansmeren. We hadden voor 2 dagen maar een schoenendoos besteld maar als we 1 categorie omhoog gingen mochten we drie categorieën verder een auto uitzoeken, confused? We boekten een compact, als we een economy wilden betalen kregen we een full size mee. No thanks, het is maar voor 2 dagen. Waldy van Alamo keek wat beteuterd omdat hij niks extra kon verkopen, navi hadden we ook al niet nodig. Door naar de parkeergarage en daar kreeg de mevrouw die de sleutels uitdeelde spontaan medelijden met ons, volgepakt met bagage en dan in een schoenendoes, dat kreeg ze toch niet over haar hart. Neem maar lekker een maatje groter hoor jongens, rij 2 ipv rij 1. Da’s toch maar weer mooi meegenomen, alweer een upgrade binnen. Oh ja, even terzijde, mocht iemand vanaf Brussel vertrekken dan kunnen we Park-Sleep-Fly van harte aanraden, overnachting en busje 4 weken in de garage: 85 pop! Alleen in het weekend geldig. Daar kan geen lang parkeren tegenop, toch?
Toen we de landing inzetten was het nog licht, toen we met ons huursloepje uit de garage reden was het al bijna donker. Onze ‘nieuwe’ navi voor USA en omstreken, gescoord op ebay, vond al gauw de satellieten en stuurde ons zonder omwegen naar ons La Quinta hotelletje (ja Quinta, ik wist niet dat je er nog een hotelketen op na hield) in Miami Lakes waar we 2 dagen ons kamp opslaan. Op weg erheen struikelden we al over een Skechers factory store dus de eerste stop was een feit. Snuffel snuffel, snuif snuif, neuh, laat maar even zitten, we zijn te moe, we komen nog terug. Na onze hotelkamer in een slagveld veranderd te hebben met al onze spullen en ook nog eens de 6 pakketten die aan de receptie klaar lagen voor Gina zijn we op zoek gegaan naar een afzakkertje om onze eerste dag af te sluiten. Navraag aan de receptie leerde ons dat op loopafstand een aantal etablissementen gelegen waren die aan ons rijtje van wensen konden voldoen. Op naar de kroeg, een biljartkroeg leek ons vandaag geschikt, gezellig aan de bar, een bordje calamari erbij met wat loaded patato skins en een paar stevige drankjes, Gina haar Bailey’s was tot aan de rand vol en in de Captain en Coke zat maar heel heel weinig Coke. Met ons buikje rond zijn we weer teruggeslenterd naar ons hotelletje om daar toe te geven aan de vermoeidheid, het was tenslotte al bijna ochtend in Nederland en dus waren we alweer zo’n 20 uur wakker, tijd om een uurtje te gaan liggen. Morgen, zondag, nieuwe ronde nieuwe kansen, we houden jullie op de hoogte!
Dag 2, zondag
Oh jongens toch, wat heerlijk, de hele nacht liggen ronken, volledig weg van de snelweg en in een soort coma, gewoon heerlijk, volgens mij niet eens de 5 slaapstadia doorlopen maar gewoon bij 3 en 4 blijven st
eken tot de wekker ging vanochtend. En wat zeggen we dan: SJIETEGAAL!!! Omdat Gina niet slaapt in een vliegtuig was die er alweer iets vroeger uit (5 uur), moi, ikke, slaap natuurlijk zodra ik in een vliegtuig in de stoel ben gaan zitten dus heb er altijd minder problemen mee en was gisteravond nog laat in de weer. Dus moest ik door de wekker gewekt worden, hihi, maar die stond niet te vroeg (zelf ingesteld). Gina had al een lekker ontbijtje achter de rug, voor mij niet zo belangrijk. Na een lekkere douche de wereld ook een goedemorgen gewenst en op de kaart een route geplot om alle taken voor de zondag zo efficiënt mogelijk af te werken. Een half uurtje lekker buiten in de tuin gezeten, om 10 uur gaf de thermometer een aangename 22 graden aan, rond de middag stond hij al op 28, heerlijk! Onze huursloep, daar zijn we nog niet dieper op in gegaan, oef, dat is een Ford Focus, een felrode ook nog eens, van alle auto’s waar je niet in ontdekt wil worden krijgen wij een Ford onder onze kont geduwd. Heb er even over getwijfeld om erover te schrijven maar ja, je moet eerlijk blijven nietwaar? En als je een gratis upgrade krijgt doe je al gauw water bij de wijn. Op naar Wallyworld, om de hoek nog even naar Big Lots (de favoriete winkel van Brauns senior) om te kijken of er nog troep lag die we niet nodig hadden (natuurlijk lag er van alles), daarna door naar Ft., Lauderdale naar de duikwinkel, uiteindelijk niet de geplande nieuwe shorty gekocht maar wel een rashguard en een zwembroek, het water is toch warm genenoeg; nog even bij de buren van Bass Pro (een van onze favoriete outdoorwinkels) geneusd, gaan we nog wel even terug voordat we naar huis toe gaan, daarna een lekkere lunch genoten bij de Isla Morada Fish Company, lekker een vers stukje vis verorberd dat vlak voordat het op onze bordjes belandde nog vrolijk rondzwom om daarna voldaan nog even een afsteker te wagen naar Sawgrass Mills, een gigantisch outletcenter. Om je een idee te geven: je parkeert je auto en moet 10 minuten lopen, er staan honderdduizend auto’s over het terrein verspreid maar als je eenmaal binnen bent is het helemaal niet zo druk. Zo gigantisch groot is het. We zijn er niet lang geweest, na zo’n 100 meter door de mall hebben we rechtsomkeert gemaakt en zijn op de vlucht geslagen. Boy, I hate crowds! Na een bakje koffie maar weer ons hotelletje opgezocht en de boodschappen ingepakt en klaar gemaakt voor ‘de boot’ waar we morgen naartoe gaan. Uiteindelijk na het invallen van de duisternis maar weer naar onze nieuwe stamkroeg gelopen, jazeker, gelopen, ooit heb je geluk en ligt je kroeg op zo’n afstand waar je nog naar huis kunt kruipen zonder dat je gaten in je knieen hebt, hahaha. Vaak liggen ze verder weg en heb je Bob of Bobbette nodig om veilig thuis te komen. Diego (natuurlijk), de barman herkende ons direct en begon maar al met inschenken, dat zie je hier vaker, een goeie barman onthoudt zulke dingen. Dat ‘natuurlijk’ in de vorige zin is helemaal niet negatief bedoeld hoor, maar je komt in Florida met Engels helemaal niet zo ver als je zou denken. Een groot gedeelte van de bevolking spreekt Spaans. Borden in het Spaans, reclame en mededelingen in winkels in het Spaans, als je in een winkel binnenstapt zeggen ze hola ipv hello, bij Wallyworld werd ik aangeschoten in het Spaans (hablas Español) door een oudere heer die 2 doosjes in zijn handen hield en hulp vroeg bij het kiezen. Braunie dus aan het rekenen wat de meest prijsgunstige oplossing was en de señor was helemaal blij, muchas gracias! Er zijn zelfs winkels waar sommigen van het personeel alleen maar Spaans spreken, dat is me ook al overkomen. Je vraagt iets en het antwoord is ‘no hablas Ingles’ en dan lopen ze weg. Niet voor niks in in Florida Spaans de 2e officiële taal naast Engels. Ik vind het geweldig, over een paar weken hoop ik nog wat tijd vrij te kunnen maken om een bezoekje te brengen aan Little Havana, altijd gezellig en culinair ook altijd weer een ontdekkingsreis. Maar eerst was er de avond in ‘The Billiard Club’, een paar drankjes en een late night snack, wat gebabbel en sport op tv, gezellig, no worries. Daarna terug naar het hotel en een begin gemaakt met opnieuw inpakken, de voorraden verdeeld en alvast wat in de…uh…rode Ford verstouwd; de rest doen we morgen. Daarna even gaan zitten om een stukje voor jullie te schrijven, met de uitreiking van de Grammy’s op de achtergrond. Maar nu is de dag weer voorbij, welterusten allemaal, morgen begint deel 2 van onze vakantie, 3 weken op de boot door het Caribisch gebied. Dinsdag en woensdag zitten we op zee, dan is er niks te internetten dus verwacht pas tegen donderdag weer een teken van leven van ons. Doei doei, tot dan!
Proloog
Proloog
Beste leesvriendjes en vriendinnetjes,
Het is bijna zover, nog maar heel eventjes en dan start onze volgende reis, de uren, minuten en seconden tikken gestaag weg. Dit keer vertrekken we maar liefst 4 weken naar de andere kant van de plas. Toen we het bekend maakten kreeg ik ook al direct de eerste vragen of het geheel zoals gebruikelijk ook weer gedocumenteerd zou worden, ja, er werd zelfs al van meet af aan gedreigd met represailles als we het niet zouden doen, de community eist het tegenwoordig gewoonweg. Sommigen vinden het gewoon lekker lezen, voor anderen voelt het of ze erbij zijn, ja sommigen (volwassenen nota bene) gebruiken het zelfs als verhaaltje voor het slapen gaan. Maar ja, ik maak me een beetje zorgen hoe ik iedereen dit keer tevreden moet houden, we brengen natuurlijk een groot gedeelte van onze reis op zee door, weliswaar doorspekt met bezoekjes aan de eilanden, maar of er echt veel te vertellen valt? We zullen het zien. Laten we het er maar op houden dat ik gewoon lekker mijn ding doe zoals de laatste jaren gebruikelijk en je kent de volgorde, we nemen een drankje en dan wordt er wat geschreven, we drinken iets en schrijven iets, drankje, ramplank, drankje, ramplank, we zullen wel zien of het dan nog een samenhangend geheel is. Tijd krijg ik in ieder geval genoeg. Publiceren doen we op facebook maar ook weer op onze eigen blog http://www.berke.nl, die is eindelijk weer wat opgeschoond en bijgewerkt na een periode van 2 jaar waarin Sanoma maar wat aanklooide met de blogsoftware en de zaak uiteindelijk van de hand heeft gedaan. We zijn uitgeweken naar waarbenjij.nu en facebook maar op ons eigen blogje alles vast te houden dat heeft toch ook wel iets. Je kunt er nog een aantal jaren fratsen en capriolen teruglezen op de momenten dat wij geen nieuws te melden hebben of verstoken zijn van aansluiting tot het www.
Maar eerst even recapituleren, 2013 was een jaar van ups en downs, ondergetekende zag Abraham en heeft nu dus ook de insider information waar de mosterd gehaald wordt. We brachten voor die mijlpaal een werkelijk prachtige vakantie door op de Malediven en inmiddels hebben we een apart spaarpotje gemaakt voor de volgende reis; de Malediven is niet iets waar je maar één keer naartoe gaat, nee, je bent er acuut aan verslaafd. De onderwaterwereld is onbeschrijflijk mooi, je loopt zo vanuit je hutje aan het strand naar het rif en de magie begint, je hoeft niet eens met zuurstof op je rug de diepte op te zoeken, genoeg pracht en praal bevindt al zich tussen de 0 en 10 meter. Dus wordt er nu druk gespaard voor een volgende trip. Saillant detail: erheen emigreren is out of the question, er zijn nl. geen honden in dat land, en dat is voor ons natuurlijk een absolute showstopper.
Ouders en schoonouders leverden strijd met hun gezondheid, gelukkig gaat het alweer beter maar het legde toch ook druk bij ons. Ook de druk bij beider werkgevers lag wel eens hoog, vooral bij DHL is het altijd hollen hollen hollen maar ach, het werk blijft na 28 jaar nog steeds leuk en uitdagend, geen dag is hetzelfde. Gina rondde haar studie administratie succesvol af, ik deed het in de opleiding hondengedragskundige minder goed, door alle perikelen heb ik mijn examen uitgesteld en uiteindelijk in december helemaal verneukt. Lichtpuntje: ik mag nog een keertje proberen in juni. Wellicht wordt er later dit jaar toch nog wat gefluisterd…..
Gaandeweg het jaar zagen we onze trouwe gevlekte vriend Bèrke langzaam maar heel gestaag aftakelen tot de dag aanbrak dat wij die verschrikkelijk moeilijke beslissing voor hem moesten nemen, na dik 11 jaar waarin hij ons elke dag zijn onvoorwaardelijke liefde schonk moesten wij afscheid nemen van onze trouwe metgezel. Omdat we het natuurlijk hadden zien aankomen en om onze bruine knuffel niet in een afgrond van eenzaamheid te laten verdwijnen werd er halverwege het jaar een puppy gereserveerd bij lieve vrienden die puur toevallig een nestje gingen fokken. En dus was daar in september het welkom voor een nieuw vlekje, direct na een korte vakantie in Kroatië, ons heimelijke 2e thuis. We trokken via Oostenrijk naar Zagreb en de meren van Plitvice en eindigden in Istrië, een weerzien met vertrouwde plekjes en oude bekenden.
Toen we onze puppy naar zijn nieuwe thuis meebrachten sloeg de schrik ons om het hart, hij vond die bruine beer helemaal niks en zette gelijk een grote bek op. En bruintje was er gelijk klaar mee, hij liet de puppy links liggen. OMG, wat hebben we gedaan? Zou het nog ooit goed komen? Jazeker, de aanhouder wint en het kleine vlekje en bruintje de beer zijn uiteindelijk toch vriendjes geworden, die kleine dondersteen heeft de nu senior helemaal ingepalmd.
En zo kwam er dan een einde aan 2013 waarin ook een van Gina’s vurigste wensen jammer genoeg niet uit kwam: een jaar zonder begrafenissen of crematies. Helaas, ook dit jaar namen wij weer afscheid van dierbaren en bekenden, een onoverkomelijk iets en naarmate je ouder wordt kom je er steeds vaker mee in aanraking.
Inmiddels zijn we in 2014 aanbeland en daar gaan we een prachtig jaar van maken, jullie ook hopelijk. Veel leesplezier de komende tijd, misschien moeten we onze verhalen een keer bundelen en uitgeven, hahaha, maar dan zouden jullie er ineens voor moeten gaan betalen en zeg nou zelf, dat kan toch niet!
Bèrke’s nuue website
Beste allemaal,
Medio 2014, na lange tijd weer in de lucht. Bèrke heeft ons verlaten maar zijn naam blijft voortleven via onze blog. We gaan hier weer regelmatig van alles en nog wat posten, facebook is ook niet alles. Scroll door naar beneden voor onze belevenissen en rapportages.
De kenjer? Die hobbe veer weg motte doon, de hunj zeen doa allergisj veur.
Groetjes van Bèrke 
Vakantieverhalen die nog aangevuld moeten worden:
2015 – CMA Fest Nashville / Kamperen Drenthe
2014 – Carribbean cruise / Drenthe / The wedding / Kreta
2013 – Malediven / Kroatië
Vakantieverhalen / travel stories:
Cornwall 2012
Normandie 2011 
Cruise & Alaska 2011
Keys & Bahamas 2010 Rocky Mountains 2010
eb832 
Recente reacties