Terug na een lange periode van afwezigheid

Hallo allemaal, daar zijn we dan weer eindelijk, het heeft een hele poos geduurd maar de inspiratie stond op een laag pitje en tijd was er eigenlijk ook niet voor, mei was natuurlijk een bijzonder droevige maand en juni zat en zit tjokvol met afspraken en planningen, ben blij als het juli is. Allereerst willen we iedereen die in de afgelopen periode zo met ons meegeleefd en ons gesteund hebben nog eens hartelijk bedanken. We hebben het hele verhaal een plaatsje weten te geven en Tjeuke ook.

Neemt niet weg dat we in de tussentijd best wel weer wat materiaal verzameld hebben om weer eens uitgebreid te gaan zitten posten.

Natuurlijk was daar in mei het afscheid van onze Tjeuke, de puppy waar we zo lang op gewacht en naar uitgekeken hebben, hij was ons niet gegund. Een klap voor je smoel, niet alleen voor ons maar ook voor Koos & Jetty als fokker en Jan & Lenie, de ‘ouders’ van de dekreu. De dagen na het afscheid van Tjeu zijn we in een diep gat gevallen, hij was er ineens niet meer om voor te zorgen. In eerste instantie hadden we besloten om voorlopig maar niet meer aan puppies te denken, maar de leegte was zo enorm, ook vanwege het feit dat we natuurlijk nog eens extra intensief met Tjeuke bezig zijn geweest toen hij ziek was, dat het besluit al snel vast stond: er moet een puppy komen. Koos en Jetty hebben ons natuurlijk weer direct op hun lijst gezet voor een volgend nest, maar ja, dat is pas over een jaar of 2-3. Maar laat het nu toch net zo zijn dat Ton en Sonja Spruijt van kennel Pearl of the Sweet Lake een nestje hadden gekregen van 11 puppies. We stonden net op het punt om de boel een paar dagen de boel te laten en de frisse wind van de Schotse Hooglanden te gaan opsnuiven en hebben dus een afspraak gemaakt om bij terugkomst eens langs te wippen voor een babbel. Schotland was natuurlijk een vakantie met een (rouw)randje maar het was goed om even weg te zijn en uit te waaien. We hadden ook nog eens geluk met het weer, elke avond op het nieuws zag je ten noorden en ten zuiden van ons wolken en regen, wij hebben het al die tijd droog weten te houden, nou ja, op een enkel buitje na dan, maar dat is te verwaarlozen. Plaatjes en ‘sjaele kal’ staan hier. Op 23 mei vielen we ’s ochtends om 10 uur in IJmuiden van de boot om de weg te gaan zoeken naar Zoetermeer om kennis te maken met de fokker en hun nestje piepkleine Newfies. Dat gold natuurlijk ook voor Ton, Sonja en Ramona, die wilden ook wel weten wat ze voor een vlees in de kuip hadden en of wij wel Newfy materiaal waren. Na de begroeting door hun 6 Newfies, het gezin en de puppies en na een uurtje of wat keuvelen met een lekker bakkie leut waren we eruit: wij wilden graag een puppy uit dit nest en zij vonden dat wij geschikt waren. Ja, wisten zij veel of wij er xfcberhaupt verstand van hadden, je kunt zo’n mensen alleen maar bewonderen omdat ze het beste voor hun puppies willen. Na het bezoek aan Zoetermeer zijn we gelijk naar Hoek gereden om ook nog even bij Koos & Jetty een bakkie te halen, zij waren bang dat het misschien confronterend kon zijn om Tjeuke’s zus te zien maar het viel reuze mee, het was een gezellig uurtje met Jetty, de 2 oudere dames, de jonge dame en de Fransoos, hahaha, ik noem hem maar zo zullen we maar zeggen. Eigenlijk hadden ze hem Koos moeten noemen, dan was het Koos de Fransoos geweest, maar ja, dat kan natuurlijk niet, dat zou toch voor een spreekwoordelijke Babylonische spraakverwarring leiden denk je niet? Koos, ga in je mandx85x85x85x85x85x85welke Koos? Gaat Koos dan ineens naar bed of gaat de Fransoos daadwerkelijk in zijn mand? Maar goed, ik ben weer af aan het dwalen. En na ons bezoekje aan Hoek liep het al tegen het einde van de middag en we moesten ons vlekje Bèrke ook nog gaan ophalen. Tijd dus om de kleine grijze donderbus grote stappen te laten maken en na een uur en 35 minuten waren we thuis, de naald is een groot gedeelte van de spurt de 180km/u voorbij geschoten. Lekker om met zo’n klein autootje de rest van de wereld het nakijken te geven, we zijn nog altijd blij dat we niet voor een zielig naaimachinemotortje hebben gekozen maar de potente geblazen 20 klepper van VW.

Enfin, inmiddels zijn we kind aan huis in Zoetermeer, elke week gaan wij op inspectietocht om ze te tellen en om te kijken of ze ook wel groeienx85x85x85x85x85..yep, zekers te weten!! Wat een heerlijke knuffels zijn het toch. En sinds vandaag zijn de keuzes definitief vastgelegd, onze Leike is die met het zwarte bandje! Verrek, het verhaal van de naam kennen jullie ook nog niet. Jullie weten dat wij voor onze honden Limburgse namen gebruiken, we hebben een Bèr (van Lambert), we hadden een Tjeu (van Matthieu) en nu krijgen we een Lei. Het was ook eigenlijk een inkopper, de namen die nog vrij waren luidden Lancelot (hmm, leuk, ridder van de ronde tafel, kunnen we niks mee), Legolas (hmm, niet leuk, kunnen we ook niks mee) en Leonidas, naar de fameuze bonbons, tja, dat was natuurlijk al gauw duidelijk, Leo=Lei in het Limburgs dus de keuze was bij het horen van de namen al snel gemaakt. Nog een paar weken volhouden en dan komt ook Leike naar Limburg toe, we zouden het geweldig vinden om hem op 4 juli te kunnen halen, dat is net de datum dat 7 jaar geleden Bèrke bij ons is komen wonen. Maar ja, we zijn afhankelijk van anderen en moeten ons gewoon aanpassen, ook geen probleem. Zoals ergens op een plaatje te zien is komt onze klein bruine drentelaar uit een lijn van werkhonden die een groot gedeelte van hun leven in en om het water verbrengen, dat belooft wat voor de toekomst.

In de korte tijd dat Tjeuke bij ons was heeft hij toch nog de kans gekregen om als fotomodel te mogen aantreden, Fenna van Frank & Kim wilde graag met hem op de foto voor de uitnodiging voor haar communiefeest. Zo gezegd zo gedaan, op een koude zondagochtend een paar plaatjes geschoten, zien ze er niet schattig uit zo met zijn tweetjes?

Ook in mei bracht ik samen met mijn medestudenten in het kader van een schoolreisje een bezoek aan de beroemde Eberhard Trumler Station Wolfswinkel, een onderzoeksinstituut voor hondengedrag, diep verscholen gelegen in de Westerwald in Duitsland. Ja, je leest het goed, medestudenten en schoolreisje, je vraagt je natuurlijk af wat dat nu weer allemaal is. Nou, gewoon, in de 2^e helft van de 40, vroeger niet met een stok naar school te slaan en nu al 2 jaar helemaal vrijwillig een opleiding aan het volgen tot zelfstandig hondeninstructeur, een behoorlijk pittige opleiding waar in 2007 29 mensen aan begonnen en waarvan er maar 12 zijn overgebleven. Nog een weekje of wat doorbijten, dan is ons laatste examen en zullen we weten of we het gehaald hebben. Eberhard Trumler was een pionier en autoriteit op het gebied van gedrag bij honden, het onderzoekscentrum wordt nog steeds geleid door zijn vrouw. De honden die men daar houdt worden eigenlijk bijna volledig zelfstandig gelaten om zo natuurlijk gedrag in roedels te kunnen observeren. Het was dan ook een bijzonder interessante dag. Plaatjes van de jakhalzen, de dingo’s, de Turkse honden en de wasbeerhonden staan hier.

Inmiddels zijn we alweer aantal weken verder en ik kan trots melden dat iedereen in onze groep zijn examen met ruim voldoende punten heeft doorstaan, chapeau! Ook natuurlijk door de hulp en ondersteuning van het bestuur, de instructeurs en leden van mijn stageschool MTV Neeroeteren.

Juni was een ontzettend drukke maand met een overvolle kalender, gelukkig ook veel hondenplezier in de vorm van wandelingen en zwempartijen, lekkerrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. We hebben zelfs nog kans gezien om een dagje naar zee te ontsnappen, heerlijk relaxend hoor.

Advertentie