Wandelen & wandelen, en wegen

Laten we maar met het wegen beginnen, vorige week zondag bracht Tjeuke 15.7kg op de weegschaal, vanmiddag was het 16.9kg, er zit dus gestaag vooruitgang in. We kunnen zijn ribbetjes mooi voelen dus het is wel in orde zo. Alleen het babybadje waar we hem in wegen wordt nu toch echt te klein, het is echt proppen om hem erin te krijgen. Maar hij is net een kat, hij krult zich op en de wereld gaat daarna aan hem voorbij, maakt allemaal niet uit, zoxe2x80x99n beetje alle posities zijn goed voor een xe2x80x98nap-attackxe2x80x99. En dat is dan weer reden voor ons om een plaatje te trekken. Hebben jullie ook weer wat te lachen.

Vorige week zondag was de wandeling van de rasvereniging weer gepland, gezellig wandelen in Valkenburg, door het miezerige weer was de opkomst minimaal, alleen een groepje diehards kwam opdagen, wij konden niet mee omdat Tjeuzef nog niet zo lang en ver mag wandelen dus bewaakten wij het fort tot de groep, groepje zeg maar, terug kwam. In de tussentijd veranderden de klimatologische omstandigheden van een gestaag miezeren naar een lekkere hoosbui, je begrijpt dat we eigenlijk bijzonder in onze sas waren dat we Bxc3xa8rke niet bij ons hadden en lekker vanuit de warme bar naar het plenzen buiten konden kijken onder het genot van een emmertje capucino. En een lekkere pint, daar zeg ik eigenlijk ook nooit nee tegen. De groep was natuurlijk behoorlijk doorweekt toen ze terugkwamen, maar de versnaperingen die er in het verschiet lagen maakten veel goed.

Afgelopen zaterdagochtend stond in het teken van de lentewandeling van Kinho, onze hondenschool in Belgixc3xab, in tegenstelling tot de vorige week was het een prachtige zonnige lentedag om de bijna 8 km door het bos en over de hei af te leggen. De opkomst was bijzonder goed, bijna 50 personen hadden zich ingeschreven. Traditioneel is er halverwege een pauze,  hier had onze voorzitter zijn kamp reeds opgeslagen en stond de drank en koek al helemaal klaar. Ook volgens goede traditie werd de wandeling in onze kantine afgesloten met een warme snack voor iedereen. Bovendien had de firma Mawi zijn koopwaar van Julius K-9 uitgestald, na een ietwat schoorvoetend begin vonden de prachtige spullen gretig aftrek. De fotoxe2x80x99s van de wandeling staan hier, zelf uitzoeken en downloaden naar je eigen pc.

 

Advertentie

Wandelen & wandelen, en wegen

Laten we maar met het wegen beginnen, vorige week zondag bracht Tjeuke 15.7kg op de weegschaal, vanmiddag was het 16.9kg, er zit dus gestaag vooruitgang in. We kunnen zijn ribbetjes mooi voelen dus het is wel in orde zo. Alleen het babybadje waar we hem in wegen wordt nu toch echt te klein, het is echt proppen om hem erin te krijgen. Maar hij is net een kat, hij krult zich op en de wereld gaat daarna aan hem voorbij, maakt allemaal niet uit, zo’n beetje alle posities zijn goed voor een ‘nap-attack’. En dat is dan weer reden voor ons om een plaatje te trekken. Hebben jullie ook weer wat te lachen.

Vorige week zondag was de wandeling van de rasvereniging weer gepland, gezellig wandelen in Valkenburg, door het miezerige weer was de opkomst minimaal, alleen een groepje diehards kwam opdagen, wij konden niet mee omdat Tjeuzef nog niet zo lang en ver mag wandelen dus bewaakten wij het fort tot de groep, groepje zeg maar, terug kwam. In de tussentijd veranderden de klimatologische omstandigheden van een gestaag miezeren naar een lekkere hoosbui, je begrijpt dat we eigenlijk bijzonder in onze sas waren dat we Bèrke niet bij ons hadden en lekker vanuit de warme bar naar het plenzen buiten konden kijken onder het genot van een emmertje capucino. En een lekkere pint, daar zeg ik eigenlijk ook nooit nee tegen. De groep was natuurlijk behoorlijk doorweekt toen ze terugkwamen, maar de versnaperingen die er in het verschiet lagen maakten veel goed.

Afgelopen zaterdagochtend stond in het teken van de lentewandeling van Kinho, onze hondenschool in België, in tegenstelling tot de vorige week was het een prachtige zonnige lentedag om de bijna 8 km door het bos en over de hei af te leggen. De opkomst was bijzonder goed, bijna 50 personen hadden zich ingeschreven. Traditioneel is er halverwege een pauze,  hier had onze voorzitter zijn kamp reeds opgeslagen en stond de drank en koek al helemaal klaar. Ook volgens goede traditie werd de wandeling in onze kantine afgesloten met een warme snack voor iedereen. Bovendien had de firma Mawi zijn koopwaar van Julius K-9 uitgestald, na een ietwat schoorvoetend begin vonden de prachtige spullen gretig aftrek. De foto’s van de wandeling staan hier, zelf uitzoeken en downloaden naar je eigen pc.

 

Bijna kerstmis…….lijkt het……

  Het is alweer een tijdje geleden, iedereen vraagt zich alweer af wat er aan de hand is, er moeten toch zeker plaatjes gemaakt zijn die bekeken kunnen worden, en verhalen zullen er toch ook wel zijn. Grote teleurstelling voor jullie dan, er gebeurt verrekte weinig. De jongens doen het prima, onze Tjeu is alweer een maatje groter geworden, het is al niet meer zoxe2x80x99n onbeholpen bruin bolletje, nee, hij staat al een stuk hoger op zxe2x80x99n poten. Met de opvoeding gaat het ook prima, naar bed gaan wordt niet meer met een hels gekrakeel tegengewerkt, hij hobbelt lekker zxe2x80x99n kenneltje in, gaat netjes zitten wachten op een koek en dan is het de hele nacht stil. Nou, dat is wel eens anders geweest hoor, en nog niet zo lang geleden. Tjeuke houdt het ook al gemakkelijk een uurtje of 7 uit, knap toch voor zoxe2x80x99n ukkie vindt je niet? En het op stap gaan met de auto is ook al een pak beter geworden, vooral als Bxc3xa8rke er ook bij, dan geeft hij geen kik meer. Als hij alleen achterin zit dan wil er nog wel eens protest komen, maar dan geven we een zwengel aan de volumeknop en het probleem is opgelost, je hoort hem niet meer. Hahaha, gemeen hxc3xa8? Nee, dat doen we natuurlijk ook niet, eigenlijk gaat de radio zachter om te kunnen luisteren of we de hond achterin horen. Je zou er zowat paranoxc3xafde van worden, als we hem niet horen dan heb je gelijk de neiging om te stoppen en poolshoogte te nemen. Tja, hij zal er toch aan moeten wennen hoor, anders komt hij nergens, niet naar de hondenschool, niet naar de shows, niet naar wandelingen, nergens. Dus hij moet zijn best doen. En dat lukt steeds beter. Inmiddels hebben we al een aantal shows uitgezocht die we willen gaan bezoeken om maar al met hem te oefenen zodat hij weet hoe de vork in de steel zit als het zover is. We beginnen gewoon lekker dicht bij huis en kijken dan wel verder. Bovendien moet onze Tjeu zich eerst maar eens goed gaan ontwikkelen, dat vinden we belangrijker.

Tjeuke schatert het uit:

Vandaag begon met de 1^e les aan de hondenschool, gelukkig heeft hij al wat voorsprong opgebouwd. De A&B klas waren vandaag druk bezet, we waren zomaar ineens met 16 honden op het plein, super!! Om er een beetje afwisseling in te houden hebben we tijdens de les de mensen van hond laten wisselen, altijd leuk, zo kan het ineens gebeuren dat de eigenaresse van een Duitse Dog plotseling met een Chihuahua aan de riem stond, de eigenaresse van de chihuahua met een herder te maken kreeg, de eigenaar van een Berner Sennen ineens met een Airdale Terrier en nog wat van die zijstraten. Je merkt goed dat het voor iedereen ineens een heel ander verhaal wordt, en voor de honden natuurlijk ook, die krijgen zomaar vanuit het niets een nieuwe geleider voorgeschoteld. En dat is niet altijd even makkelijk. Meer plaatjes hier.

Na de lessen hebben we nog even lopen dubben, Bxc3xa8rke wassen op de oprit of naar het water, ach wat, zottekop, naar het water natuurlijk. Dus op naar het strandxe2x80xa6xe2x80xa6xe2x80xa6. Nou ja, grindgat dan, maar toch een flinke plas water met een zandstrand, dus wie doet je wat. Bxc3xa8rke heeft zich helemaal uitgeleefd met het binnenhalen van de drijver en tegelijkertijd een soort wasbeurt gekregen. Daarna met de hondenfxc3xb6hn erover en hij is weer om door het spreekwoordelijke ringetje te halen.

 

Onze Brucy heeft na jaren proberen om aan het front te komen de handdoek in de militaire ring geworpen en is met pensioen vetrokken. Wat wil het toeval? Struikelt hij toch niet een paar weken voor zijn afzwaaien over een prachtige nieuwe baan in zijn vakgebied, vliegtuigmonteur, en waar sturen ze hem naartoe? Afghanistan. Hij alweer helemaal blij, na een gedegen periode van inwerken en studeren in Canada zit hij sinds een aantal weken in verwegistan een een loopgraaf. Het is wel de bikkel niet meer van vroeger, meneer heeft een elektrische deken gekocht voor de nachten, hahaha. Hij ligt aan het front waar geschoten wordt, de vliegtuigen en helikopters af en aan vliegen, het stoffig en koud is, en wat denk je? Slapen als een baby. Als hij zijn hoofd maar naar beneden houdt, we hebben hem gewaarschuwd.

Verder is er eigenlijk niks nieuws te melden, de weken schieten voorbij (vandaar de titel), de dagen bestaan uit een ritueel met de honden, de hondenscholen nemen natuurlijk ook een groot deel van de vrije tijd in beslag, uitslapen is er niet meer bij, maar we doen het graag. We hopen in ieder geval dat Tjeuke net zoxe2x80x99n netjes opgevoede hond wordt als Bxc3xa8rke, dan zijn we binnen. Maar ja, het is eerst nog een jaartje afzien. Geeft niet, we komen er wel.

Bijna kerstmis…….lijkt het……

  Het is alweer een tijdje geleden, iedereen vraagt zich alweer af wat er aan de hand is, er moeten toch zeker plaatjes gemaakt zijn die bekeken kunnen worden, en verhalen zullen er toch ook wel zijn. Grote teleurstelling voor jullie dan, er gebeurt verrekte weinig. De jongens doen het prima, onze Tjeu is alweer een maatje groter geworden, het is al niet meer zo’n onbeholpen bruin bolletje, nee, hij staat al een stuk hoger op z’n poten. Met de opvoeding gaat het ook prima, naar bed gaan wordt niet meer met een hels gekrakeel tegengewerkt, hij hobbelt lekker z’n kenneltje in, gaat netjes zitten wachten op een koek en dan is het de hele nacht stil. Nou, dat is wel eens anders geweest hoor, en nog niet zo lang geleden. Tjeuke houdt het ook al gemakkelijk een uurtje of 7 uit, knap toch voor zo’n ukkie vindt je niet? En het op stap gaan met de auto is ook al een pak beter geworden, vooral als Bèrke er ook bij, dan geeft hij geen kik meer. Als hij alleen achterin zit dan wil er nog wel eens protest komen, maar dan geven we een zwengel aan de volumeknop en het probleem is opgelost, je hoort hem niet meer. Hahaha, gemeen hè? Nee, dat doen we natuurlijk ook niet, eigenlijk gaat de radio zachter om te kunnen luisteren of we de hond achterin horen. Je zou er zowat paranoxefde van worden, als we hem niet horen dan heb je gelijk de neiging om te stoppen en poolshoogte te nemen. Tja, hij zal er toch aan moeten wennen hoor, anders komt hij nergens, niet naar de hondenschool, niet naar de shows, niet naar wandelingen, nergens. Dus hij moet zijn best doen. En dat lukt steeds beter. Inmiddels hebben we al een aantal shows uitgezocht die we willen gaan bezoeken om maar al met hem te oefenen zodat hij weet hoe de vork in de steel zit als het zover is. We beginnen gewoon lekker dicht bij huis en kijken dan wel verder. Bovendien moet onze Tjeu zich eerst maar eens goed gaan ontwikkelen, dat vinden we belangrijker.

Tjeuke schatert het uit:

Vandaag begon met de 1^e les aan de hondenschool, gelukkig heeft hij al wat voorsprong opgebouwd. De A&B klas waren vandaag druk bezet, we waren zomaar ineens met 16 honden op het plein, super!! Om er een beetje afwisseling in te houden hebben we tijdens de les de mensen van hond laten wisselen, altijd leuk, zo kan het ineens gebeuren dat de eigenaresse van een Duitse Dog plotseling met een Chihuahua aan de riem stond, de eigenaresse van de chihuahua met een herder te maken kreeg, de eigenaar van een Berner Sennen ineens met een Airdale Terrier en nog wat van die zijstraten. Je merkt goed dat het voor iedereen ineens een heel ander verhaal wordt, en voor de honden natuurlijk ook, die krijgen zomaar vanuit het niets een nieuwe geleider voorgeschoteld. En dat is niet altijd even makkelijk. Meer plaatjes hier.

Na de lessen hebben we nog even lopen dubben, Bèrke wassen op de oprit of naar het water, ach wat, zottekop, naar het water natuurlijk. Dus op naar het strandx85x85x85. Nou ja, grindgat dan, maar toch een flinke plas water met een zandstrand, dus wie doet je wat. Bèrke heeft zich helemaal uitgeleefd met het binnenhalen van de drijver en tegelijkertijd een soort wasbeurt gekregen. Daarna met de hondenfxf6hn erover en hij is weer om door het spreekwoordelijke ringetje te halen.

 

Onze Brucy heeft na jaren proberen om aan het front te komen de handdoek in de militaire ring geworpen en is met pensioen vetrokken. Wat wil het toeval? Struikelt hij toch niet een paar weken voor zijn afzwaaien over een prachtige nieuwe baan in zijn vakgebied, vliegtuigmonteur, en waar sturen ze hem naartoe? Afghanistan. Hij alweer helemaal blij, na een gedegen periode van inwerken en studeren in Canada zit hij sinds een aantal weken in verwegistan een een loopgraaf. Het is wel de bikkel niet meer van vroeger, meneer heeft een elektrische deken gekocht voor de nachten, hahaha. Hij ligt aan het front waar geschoten wordt, de vliegtuigen en helikopters af en aan vliegen, het stoffig en koud is, en wat denk je? Slapen als een baby. Als hij zijn hoofd maar naar beneden houdt, we hebben hem gewaarschuwd.

Verder is er eigenlijk niks nieuws te melden, de weken schieten voorbij (vandaar de titel), de dagen bestaan uit een ritueel met de honden, de hondenscholen nemen natuurlijk ook een groot deel van de vrije tijd in beslag, uitslapen is er niet meer bij, maar we doen het graag. We hopen in ieder geval dat Tjeuke net zo’n netjes opgevoede hond wordt als Bèrke, dan zijn we binnen. Maar ja, het is eerst nog een jaartje afzien. Geeft niet, we komen er wel.