Ma / di / wo/ do

Nee, we zijn niet van het internet gevallen, wat zal ik zeggen, er gebeurt niets schokkends. Ja, het is weer wat frisser xe2x80x99s nachts en wat is het toch fijn om dan xe2x80x99s ochtends in een voorverwarmde auto te stappen waarvan de ruiten ook al ontdooid zijn. Laat maar komen die winter, wij zijn er klaar voor. Meneer Webasto en meneer Eberspxc3xa4cher, jullie hebben fijne dingen bedacht. Enfin, genoeg daarover gezeurd. Wat gebeurt er allemaal met onze Tjeu? Nou, niks bijzonders eigenlijk, wat puppies al zo allemaal doen, slapen, spelen, eten, plassen, poepen, alles wat een baby ook doet. En dat de hele dag door. Maar het begint zich langzaam goed thuis te voelen, het kleine energiekanon. Dinsdagavond was het tijd voor de keuring, op naar Clara om daar de beoordeling op te halen, geslaagd, tot nu toe dan toch, joepie. woensdag een dag van regelmatig buiten spelen en een stukje wandelen, langs de grote weg gaat het ook prima, geen tijd voor al die autoxe2x80x99s en vrachtautoxe2x80x99s, boeit niet. Nee, dan liever achter Bxc3xa8rke aan sukkelen, die kun je tenminste lekker vervelen. Nou, we worden elke dag weer opnieuw verrast door het level van acceptatie van die grote hond, we betrapten hem erop dat hij het zelfs leuk begint te vinden, vanmiddag waren ze zowaar in een onbewaakt ogenblik lekker met elkaar aan het spelen, touwtje trekken. Net op tijd om een plaatje te trekken. Gisteren viel ook nog een cadeautje van de baasjes van zijn vader in de bus, een prachtig silhouet van een Newfy, met zijn naam erin gegraveerd, sjiek hoor, Jan & Lenie hartstikke bedankt. Donderdag was ook een gewone dag, alles gaat zijn gangetje, saai hxc3xa8. Nou, komen jullie maar eens 18 uur Tjeu in de gaten houden, dan heb je het wel gauw gehad. Kun je je voorstellen wat een fokker doormaakt als hij 8 weken lang het hele nest moet verzorgen. Petje af hoor. En dan maar zeggen dat er zoveel geld mee verdiend wordt, nou, nee dus. Maar hij blijft om op te vreten. Qua gewicht zit hij momenteel rond de 10 kilo, zijn brokken verslindt hij op dezelfde manier als Bxc3xa8rke dat deed toen hij klein was, gewoon opzuigen die handel, 7 seconden en klaar. En dan lekker gaan liggen uitbuiken. Zo gaat het in de natuur tenslotte ook.

      

Advertentie

Ma / di / wo/ do

Nee, we zijn niet van het internet gevallen, wat zal ik zeggen, er gebeurt niets schokkends. Ja, het is weer wat frisser ’s nachts en wat is het toch fijn om dan ’s ochtends in een voorverwarmde auto te stappen waarvan de ruiten ook al ontdooid zijn. Laat maar komen die winter, wij zijn er klaar voor. Meneer Webasto en meneer Eberspxe4cher, jullie hebben fijne dingen bedacht. Enfin, genoeg daarover gezeurd. Wat gebeurt er allemaal met onze Tjeu? Nou, niks bijzonders eigenlijk, wat puppies al zo allemaal doen, slapen, spelen, eten, plassen, poepen, alles wat een baby ook doet. En dat de hele dag door. Maar het begint zich langzaam goed thuis te voelen, het kleine energiekanon. Dinsdagavond was het tijd voor de keuring, op naar Clara om daar de beoordeling op te halen, geslaagd, tot nu toe dan toch, joepie. woensdag een dag van regelmatig buiten spelen en een stukje wandelen, langs de grote weg gaat het ook prima, geen tijd voor al die auto’s en vrachtauto’s, boeit niet. Nee, dan liever achter Bèrke aan sukkelen, die kun je tenminste lekker vervelen. Nou, we worden elke dag weer opnieuw verrast door het level van acceptatie van die grote hond, we betrapten hem erop dat hij het zelfs leuk begint te vinden, vanmiddag waren ze zowaar in een onbewaakt ogenblik lekker met elkaar aan het spelen, touwtje trekken. Net op tijd om een plaatje te trekken. Gisteren viel ook nog een cadeautje van de baasjes van zijn vader in de bus, een prachtig silhouet van een Newfy, met zijn naam erin gegraveerd, sjiek hoor, Jan & Lenie hartstikke bedankt. Donderdag was ook een gewone dag, alles gaat zijn gangetje, saai hè. Nou, komen jullie maar eens 18 uur Tjeu in de gaten houden, dan heb je het wel gauw gehad. Kun je je voorstellen wat een fokker doormaakt als hij 8 weken lang het hele nest moet verzorgen. Petje af hoor. En dan maar zeggen dat er zoveel geld mee verdiend wordt, nou, nee dus. Maar hij blijft om op te vreten. Qua gewicht zit hij momenteel rond de 10 kilo, zijn brokken verslindt hij op dezelfde manier als Bèrke dat deed toen hij klein was, gewoon opzuigen die handel, 7 seconden en klaar. En dan lekker gaan liggen uitbuiken. Zo gaat het in de natuur tenslotte ook.

      

Zondag

Hij houdt het een uurtje of 6 uit ’s nachts, dan is het genoeg geweest en meldt hij zich met zijn piepstemmetje. Vanochtend was het dan ook alweer pas 7 uur toen het alarm ging en Gina zich naar beneden haastte om de tegelvloer droog te houden……………….net te laat. Gelukkig is het tegelvloer dus da’s geen ramp. Vanmiddag nog even her en der op bezoek geweest om die kleine bruine te introduceren, na het eten een uurtje geslapen en daarna gebeurde het onwaarschijnlijke, Tjeuke klom zomaar bij Bxc3xa8rke op de mat en die bleef liggen, ik denk dat hij de moed heeft opgegeven, maakt niet uit waar hij ligt, die kleine loopt hem toch steeds achterna. Laat hem dan maar bij me liggen. Als het zo doorgaat krijg je ze binnenkort niet eens meer uit elkaar.

   

Zondag

Hij houdt het een uurtje of 6 uit ’s nachts, dan is het genoeg geweest en meldt hij zich met zijn piepstemmetje. Vanochtend was het dan ook alweer pas 7 uur toen het alarm ging en Gina zich naar beneden haastte om de tegelvloer droog te houden……………….net te laat. Gelukkig is het tegelvloer dus da’s geen ramp. Vanmiddag nog even her en der op bezoek geweest om die kleine bruine te introduceren, na het eten een uurtje geslapen en daarna gebeurde het onwaarschijnlijke, Tjeuke klom zomaar bij Bèrke op de mat en die bleef liggen, ik denk dat hij de moed heeft opgegeven, maakt niet uit waar hij ligt, die kleine loopt hem toch steeds achterna. Laat hem dan maar bij me liggen. Als het zo doorgaat krijg je ze binnenkort niet eens meer uit elkaar.

   

Het gaat prima

Eigenlijk gaat het beter dan verwacht, de kleine buine bulldozer gedraagt zich redelijk netjes, we zijn er bijna altijd op tijd bij om hem naar buiten te brengen na zijn hazeslaapjes zodat we de keuken droog houden dus al met al zijn we best wel tevreden. Gisteren, vrijdag, was de dag dat er ergens in de middag de energiecapsule in Tjeuke kapot sprong want hij werd me toch ineens een partij levendig en brutaal, heerlijk. En onze Bxc3xa8rke kijkt nog altijd vragend naar ons, "wanneer brengen jullie hem naar huis?, ik wil m’n rust terug." Jammer kereltje, dat gebeurt niet, jouw dagen van beroepsluilak spelen zijn voorbij. Lopen aan de riem is voor Tjeuke nog niet vanzelfsprekend en gaat dan ook nog niet van harte maar we maken vorderingen, we komen nu al tot op de hoek van de straat en terug, bij elkaar toch al gauw zo’n 100 meter, helemaal niet slecht. We doen er weliswaar bijna een half uur over maar ook daar wordt aan gewerkt.

Vanmiddag was het tijd om, na een paar dagen gewend te raken aan de nieuwe thuisomgeving, de buitenwereld te gaan verkennen. Achterin het bussie in zijn eigen kennel, luid krakelend natuurlijk "wat moet ik hier in dat hok, wat zijn dat voor geluiden, help, mijn huisje beweegt" en ga zo maar door. De oplossing bleek eenvoudig: de radio iets harder en je  hoort er niks meer van, hahahahaha, gemeen hxc3xa8. Na slechts enkele minuten waren we al op het eerste adres bij Edje en Joel, helaas, niemand thuis. Tjeuke even eruit gehaald, laten snuffelen en weer achter de tralies gezet op weg naar het onze 2e bestemming van vandaag: Overhoven. Hij heeft in ieder geval niet meer geklaagd (weet je nog? de radio stond hard) Daar werd hij direct flink geknuffeld door Frank, Francine & Ruth, de andere 2 nichtjes hebben we niet gezien, die bleven wijselijk boven, die zijn al bang van een pluche hond ter grootte van een sleutelhanger, dus met een levende hond ter grootte van een stofzuiger hoef je al helemaal niet op de proppen te komen, dan gaan de sirenes aan en is het huis te klein. Door naar de oma’s en de opa’s helaas, slechts de helft was thuis. Ook hier werd er natuurlijk weer uitbundig geknuffeld. En toen had Tjeuke het wel weer gehad, rolde zich op en was vertrokken naar dromenland. Eenmaal thuis was het weer etenstijd en bulldozerde hij zich binnen de korste keren weer door een portie brokken en vlees heen. En ten tijde van deze posting ligt hij alweer te maffen. Er heeft inmiddels een wisseling van de wacht plaatsgevonden, Tjeu vindt ineens dat zo’n kussen ook wel lekker is om op te slapen en onze Bxc3xa8rke heeft ineens het nakijken, opgestaan is plaats vergaan, nietwaar? Gelukkig hadden we nog een kussen dus nu liggen ze allebei in de keuken. Het personeel ziet maar hoe het zich opvouwt in dat pijpelaatje om alles te regelen, het lijkt af en toe op twister zoals je je in allerlei bochten moet wringen.

 

en daar was ook de ontmoeting van de cavia, ook leuk, speeltjes die piepen en weglopen, da’s nog helemaal nieuw.

Het gaat prima

Eigenlijk gaat het beter dan verwacht, de kleine buine bulldozer gedraagt zich redelijk netjes, we zijn er bijna altijd op tijd bij om hem naar buiten te brengen na zijn hazeslaapjes zodat we de keuken droog houden dus al met al zijn we best wel tevreden. Gisteren, vrijdag, was de dag dat er ergens in de middag de energiecapsule in Tjeuke kapot sprong want hij werd me toch ineens een partij levendig en brutaal, heerlijk. En onze Bèrke kijkt nog altijd vragend naar ons, "wanneer brengen jullie hem naar huis?, ik wil m’n rust terug." Jammer kereltje, dat gebeurt niet, jouw dagen van beroepsluilak spelen zijn voorbij. Lopen aan de riem is voor Tjeuke nog niet vanzelfsprekend en gaat dan ook nog niet van harte maar we maken vorderingen, we komen nu al tot op de hoek van de straat en terug, bij elkaar toch al gauw zo’n 100 meter, helemaal niet slecht. We doen er weliswaar bijna een half uur over maar ook daar wordt aan gewerkt.

Vanmiddag was het tijd om, na een paar dagen gewend te raken aan de nieuwe thuisomgeving, de buitenwereld te gaan verkennen. Achterin het bussie in zijn eigen kennel, luid krakelend natuurlijk "wat moet ik hier in dat hok, wat zijn dat voor geluiden, help, mijn huisje beweegt" en ga zo maar door. De oplossing bleek eenvoudig: de radio iets harder en je  hoort er niks meer van, hahahahaha, gemeen hè. Na slechts enkele minuten waren we al op het eerste adres bij Edje en Joel, helaas, niemand thuis. Tjeuke even eruit gehaald, laten snuffelen en weer achter de tralies gezet op weg naar het onze 2e bestemming van vandaag: Overhoven. Hij heeft in ieder geval niet meer geklaagd (weet je nog? de radio stond hard) Daar werd hij direct flink geknuffeld door Frank, Francine & Ruth, de andere 2 nichtjes hebben we niet gezien, die bleven wijselijk boven, die zijn al bang van een pluche hond ter grootte van een sleutelhanger, dus met een levende hond ter grootte van een stofzuiger hoef je al helemaal niet op de proppen te komen, dan gaan de sirenes aan en is het huis te klein. Door naar de oma’s en de opa’s helaas, slechts de helft was thuis. Ook hier werd er natuurlijk weer uitbundig geknuffeld. En toen had Tjeuke het wel weer gehad, rolde zich op en was vertrokken naar dromenland. Eenmaal thuis was het weer etenstijd en bulldozerde hij zich binnen de korste keren weer door een portie brokken en vlees heen. En ten tijde van deze posting ligt hij alweer te maffen. Er heeft inmiddels een wisseling van de wacht plaatsgevonden, Tjeu vindt ineens dat zo’n kussen ook wel lekker is om op te slapen en onze Bèrke heeft ineens het nakijken, opgestaan is plaats vergaan, nietwaar? Gelukkig hadden we nog een kussen dus nu liggen ze allebei in de keuken. Het personeel ziet maar hoe het zich opvouwt in dat pijpelaatje om alles te regelen, het lijkt af en toe op twister zoals je je in allerlei bochten moet wringen.

 

en daar was ook de ontmoeting van de cavia, ook leuk, speeltjes die piepen en weglopen, da’s nog helemaal nieuw.

Tjeuke lijkt tevreden

Hallo allemaal, ik weet het, iedereen zit aan zijn beeldscherm gekluisterd en dan wordt er niks geschreven. Ik heb niks te schrijven, het gaat zo goed dat ik er argwaan van krijg. Enfin, na in de avond zijn buikje nogmaals rond gegeten te hebben verzonk onze Tjeu in een diepe slaap. Vannacht om half drie hem nog even onder de arm genomen en naar het grasveldje gebracht, als we moeten wachten tot hij er zelf naar toe gehobbeld is dan is het alweer daglicht, dus hopla, onder de arm en een spurt door de straat. De arme kerel wist eigenlijk niet eens wat er gaande was, zo lag hij te slapen en zo stond hij ineens in het gras. Maar goed, nog even wat rondgedrenteld richting huis en bij binnenkomst was hij direct weer vertrokken tot vanochtend. Bxc3xa8rke vindt het nog steeds maar een rare boel, hij weet nog steeds niet wat hij ervan moet denken. Vanochtend trouw weer naar het veldje gelopen met het manneke, hij begint ook al aan een riempje te wennen. Daarna het dagelijkse ritueel, eten, drinken, slapen, plassen, poepen, spelen en alles weer opnieuw. Het is verbazingwekkend hoe tevreden de kleine bruine bulldozer is, hij vindt het allemaal wel goed. Vanochtend maakte hij zijn eerste kapitale fout door in Bxc3xa8rke zijn bak te willen neuzen toen die net aan het eten was, ik was net te laat met hem erlangs te coachen. Bxc3xa8rke in de stress, een diepe grom, een blaf, maar de sukkel gooide daarmee de hele bakkenstandaard om, een gekletter van jewelste natuurlijk, de bakken op de vloer, het voer verspreid en een bak water eroverheen. En Tjeuke stond eronder. Toen wist hij gelijk de tuinpoort te vinden, als een pijl uit een boog stond hij voor de poort, germ, goed geschrokken dus. Wat noemen we dit nu? Hij heeft zijn eerste trauma opgelopen, de kleine wurm. Het zal zeker en vast ook niet het laatste zijn, maar daar leert hij van zeggen we dan maar. We proberen natuurlijk zo voorzichtig te zijn en passen we goed op hem, maar je kunt hem niet altijd beschermen. Hij is in ieder geval niet bang en gaat overal naartoe om alles te bekijken. Verder werd de dag eigenlijk ingedeeld met wat eten, drinken, je kent de routine, er is redelijk wat gespeeld maar om de haverklap neemt hij een snoekduik en is ie weer vertrokken naar dromenland. Vanmiddag lag hij lekker te dromen en te piepen en met zijn pootjes te trekken, heerlijk. Voor zover wij het kunnen bekijken voelt hij zich prima op zijn gemak. Maar binnen, dat is toch een redelijke straf voor hem, hij heeft het buiten prima naar zijn zin, krijg hem maar met pijn en moeite mee naar binnen, gelukkig duurt dat altijd maar even en dan ligt hij weer te knorren. Vanmiddag was het zover dat ze lekker naast elkaar lagen te slapen, verder geen leuke snapshots vandaag. Morgen misschien weer. Nog xc3xa9xc3xa9n dagje wennen aan de nieuwe omgeving, in het weekend zullen er wel wat mensen komen knuffelen en nemen we hem ook mee naar de markt of zo om maar aan de buitenwereld te wennen.

Tjeuke lijkt tevreden

Hallo allemaal, ik weet het, iedereen zit aan zijn beeldscherm gekluisterd en dan wordt er niks geschreven. Ik heb niks te schrijven, het gaat zo goed dat ik er argwaan van krijg. Enfin, na in de avond zijn buikje nogmaals rond gegeten te hebben verzonk onze Tjeu in een diepe slaap. Vannacht om half drie hem nog even onder de arm genomen en naar het grasveldje gebracht, als we moeten wachten tot hij er zelf naar toe gehobbeld is dan is het alweer daglicht, dus hopla, onder de arm en een spurt door de straat. De arme kerel wist eigenlijk niet eens wat er gaande was, zo lag hij te slapen en zo stond hij ineens in het gras. Maar goed, nog even wat rondgedrenteld richting huis en bij binnenkomst was hij direct weer vertrokken tot vanochtend. Bèrke vindt het nog steeds maar een rare boel, hij weet nog steeds niet wat hij ervan moet denken. Vanochtend trouw weer naar het veldje gelopen met het manneke, hij begint ook al aan een riempje te wennen. Daarna het dagelijkse ritueel, eten, drinken, slapen, plassen, poepen, spelen en alles weer opnieuw. Het is verbazingwekkend hoe tevreden de kleine bruine bulldozer is, hij vindt het allemaal wel goed. Vanochtend maakte hij zijn eerste kapitale fout door in Bèrke zijn bak te willen neuzen toen die net aan het eten was, ik was net te laat met hem erlangs te coachen. Bèrke in de stress, een diepe grom, een blaf, maar de sukkel gooide daarmee de hele bakkenstandaard om, een gekletter van jewelste natuurlijk, de bakken op de vloer, het voer verspreid en een bak water eroverheen. En Tjeuke stond eronder. Toen wist hij gelijk de tuinpoort te vinden, als een pijl uit een boog stond hij voor de poort, germ, goed geschrokken dus. Wat noemen we dit nu? Hij heeft zijn eerste trauma opgelopen, de kleine wurm. Het zal zeker en vast ook niet het laatste zijn, maar daar leert hij van zeggen we dan maar. We proberen natuurlijk zo voorzichtig te zijn en passen we goed op hem, maar je kunt hem niet altijd beschermen. Hij is in ieder geval niet bang en gaat overal naartoe om alles te bekijken. Verder werd de dag eigenlijk ingedeeld met wat eten, drinken, je kent de routine, er is redelijk wat gespeeld maar om de haverklap neemt hij een snoekduik en is ie weer vertrokken naar dromenland. Vanmiddag lag hij lekker te dromen en te piepen en met zijn pootjes te trekken, heerlijk. Voor zover wij het kunnen bekijken voelt hij zich prima op zijn gemak. Maar binnen, dat is toch een redelijke straf voor hem, hij heeft het buiten prima naar zijn zin, krijg hem maar met pijn en moeite mee naar binnen, gelukkig duurt dat altijd maar even en dan ligt hij weer te knorren. Vanmiddag was het zover dat ze lekker naast elkaar lagen te slapen, verder geen leuke snapshots vandaag. Morgen misschien weer. Nog één dagje wennen aan de nieuwe omgeving, in het weekend zullen er wel wat mensen komen knuffelen en nemen we hem ook mee naar de markt of zo om maar aan de buitenwereld te wennen.

Tjeuke in Limburg dag 1

Zo, de avond is ingevallen, Tjeuke heeft zich ‘wreed content gedaan’, vindt het allemaal prachtig, hij doet wat alle baby’s doen, eten, drinken, poepen, plassen, slapen, spelen en dan weer van voorafaan beginnen, niet persxc3xa9 in dezelfde volgorde maar het komt in de buurt. Hij heeft ook geprobeerd of Bxc3xa8rke melk geeft (tja, hij ziet er nu eenmaal uit als een koe) maar ja, dat is niet het geval, hij maakte wel mooie bokkesprongen toen hij 2x in zijn pielewiep gebeten werd, hahahaha.

Die Tjeu, het wordt wel een echte buitenhond, dat zie je zo, hij moet niks hebben van vloerbedekking, een mat of een kussen, ook hij was direct helemaal verknocht aan onze plavuizen, we hebben hem een paar keer verhuisd naar een knus plekje maar binnen de kortste keren lag hij weer op de stenen. Nou ja, niks aan te doen, laat hem dan maar. Ook als hij een gaatje ziet om naar buiten te glippen dan is ie weg om op terras te gaan liggen knorren. Maar ook dan sjouwen we hem gelijk weer in de rondte naar een ander plekje.

Een paar plaatjes van het avond tafereel, Bxc3xa8rke die trouw de wacht houdt tot Tjeu weer wakker wordt en het spel weer opnieuw begint. Binnenkort is hij rijp voor een sanatorium, krijgt hij op z’n ouwe dag nog slaaptekort ook.

Vannacht zullen we zien wie de langste adem heeft. De hondjes in de keuken, baasje op de bank de eerste wacht, vrouwtje in het mandje..uh…bedje, hopelijk houdt de kleine bulldozer het een uurjte of 5 uit zonder pitstop. Spannend hoor!

Wordt vervolgd !

Tjeuke in Limburg dag 1

Zo, de avond is ingevallen, Tjeuke heeft zich ‘wreed content gedaan’, vindt het allemaal prachtig, hij doet wat alle baby’s doen, eten, drinken, poepen, plassen, slapen, spelen en dan weer van voorafaan beginnen, niet persé in dezelfde volgorde maar het komt in de buurt. Hij heeft ook geprobeerd of Bèrke melk geeft (tja, hij ziet er nu eenmaal uit als een koe) maar ja, dat is niet het geval, hij maakte wel mooie bokkesprongen toen hij 2x in zijn pielewiep gebeten werd, hahahaha.

Die Tjeu, het wordt wel een echte buitenhond, dat zie je zo, hij moet niks hebben van vloerbedekking, een mat of een kussen, ook hij was direct helemaal verknocht aan onze plavuizen, we hebben hem een paar keer verhuisd naar een knus plekje maar binnen de kortste keren lag hij weer op de stenen. Nou ja, niks aan te doen, laat hem dan maar. Ook als hij een gaatje ziet om naar buiten te glippen dan is ie weg om op terras te gaan liggen knorren. Maar ook dan sjouwen we hem gelijk weer in de rondte naar een ander plekje.

Een paar plaatjes van het avond tafereel, Bèrke die trouw de wacht houdt tot Tjeu weer wakker wordt en het spel weer opnieuw begint. Binnenkort is hij rijp voor een sanatorium, krijgt hij op z’n ouwe dag nog slaaptekort ook.

Vannacht zullen we zien wie de langste adem heeft. De hondjes in de keuken, baasje op de bank de eerste wacht, vrouwtje in het mandje..uh…bedje, hopelijk houdt de kleine bulldozer het een uurjte of 5 uit zonder pitstop. Spannend hoor!

Wordt vervolgd !